Mektuplar göndermek isterdim isimsiz sevgilime
İçimi dökmek satırlarına ferahlayıncaya kadar
O kadar sevinecektim ki sonsuz bir aydınlıkta
Madem ki o sevgili anlıyabilecekti
Gelecek günlerin en güzelini vâdetmeliydim
Ve en güzeli bulunmalıydı içinde bitmeyen ümitlerin
İsimsiz sevgilim onu göğsünde
Ömrü boyunca saklamalıydı
Ona güzellik ve iyiliğin aydınlık bahçesinden
Dermeliydim en güzel çiçekleri şafak sökünceye kadar
Tamamlanmalıydı onun ılık okşayışlarıyla
Bitmeyen, o bitmeyen rüyalar
Sevgi dolmalıydı her satırına gönderilmemiş mektuplarımın
Gözlerinden akmalıydı sen okurken tatlı bir yorgunluk gibi
Sen yüzünü bile görmediğim isimsiz sevgilim
Beni anlıyorsun değil mi
Bir mektup almak isterdim isimsiz sevgilimden
Bir mektup ki doyamadığım bakmakla
İçimde yer edecekti her satırı
Heyecanla okuyacaktım rüyalarımda
Ümit bir bakış olduğu zaman gözlerimde
Ve kırıldığım zaman tâ gönülden bütün insanlara
Mektubun rüya gibi saçlarımı okşayacak
Dolaşacaktı ıslak yanaklarımda
Yaz gecelerinin en güzel vaktinde
Ve elma çiçekleri açtığı zaman en güzel baharımın
Senin mektubunu bekleyecektim
Ateşli rüyalarında yalnızlığımın
Ne böyle mektuplara rastladım bütün ömrümce
Ne yüzünü görebildim isimsiz sevgilimin
Yelken yapıp ümidimi bekleyiş gemisine
Bekledim, bekliyorum, bekliyeceğim...
|
