Şöyle bir etrafımıza bakalım; bu indî hareketler, bu nefsanî davranışlar, toplumun her köşesinde, her yerinde karşımıza çıkıyor. Bitip tükenmek bilmiyor, önüne gelen ahkâm kesiyor, efendim diyor, bana göre diyor, bize göre diyor, şu şöyledir, bu böyledir. Kardeşim, sen kimsin? Senin tahsilin ne, görgün ne, bilgin ne, hayat tecrüben ne? Dört kitap okumakla, kendini bir adam mı oldum sanıyorsun? Acaba sen hayatı, insanları, ya­şamayı, varoluşu, kutsallığı, mâneviyatı tanıyor musun? Kimsin sen? Öyle bir toplumda yaşıyoruz ki, birileri çıkıp da, “Söndür sigaranı efendi, kendine gel, bu küstahlığı kimden öğrendin?” demiyor, herkes yaptığıyla kalıyor. Adamlar utanmadan, arlan­madan pis pis sırıtıp: “Ben yaptım, işte bu kadar” diyorlar. Ben onların inançlarından da şüphe ediyorum, bu toprağın üstü varsa, altı da var. Ankara’da Sıhhiye’de Diyanet Vakfı Yayınevi var. Israrlı istekler üzerine, kitaplarımı oraya bıraktım. Satılıyor, tekrar isteniyordu. Allah şahittir ki, hiçbir kitabımdan bir kuruş kâr amacı gözetmedim, fiyat olarak da yalnız kâğıt ve baskı masrafını koydum. Bugüne kadar hiçbir kitabımdan bir tek çay içmiş değilim. Bir sivri akıllı çıkıyor, kitapların satışını yasaklıyor. Bu olay beni çok müteessir etti, günlerce ağlattı. Bana saygısı olan bir insan, telefon edip soruyor: “Bu yasaklanmanın sebebi nedir?” diyor, “Söyleyin, biz de bilelim, ona göre bir hata, bir yanlışlık varsa düzeltelim.” Aynı küstahlıkla cevap veriliyor: “Söyleyemeyiz” diyorlar. Şimdi soruyorum, bu yasaklayan in­sanda veya insanlarda zerre kadar edep, hayâ, inanış varsa neden söylemiyorlar? “Kardeşim, senin yazdığın kitap dine ay­kırıdır, İslâm’a aykırıdır, medeniyete aykırıdır, insanlığa aykı­rıdır” demiyorlar. Soruyorum onlara, kitaplarımda İslâm’a aykırı, Kur’an’a ve Hadise aykırı, Sünnet-i Seniyyeye aykırı bir tek cümle varsa, hepsini alıp ibret-i âlem için Kızılay’da yakacağım. Âhirette iki elim, iki yakalarında olsun, hakkımı helâl etmiyorum. Daha bu tür davranışların nicelerini sıralayabiliriz. Sonuç hep aynı; “Bana göre şöyle, bize göre böyle.” Bu toplumu nereye götürür? Bilseler ki o kitaplar, bütün bir ömür boyu, bir insanın çocukluğunu bilmeden, gençliğini yaşamadan gece gündüz öle­siye çalışmaları ile ortaya çıktı. O kitaplar, o kimsenin maa­şından biriktirdiği, yerine göre rızkından keserek topladığı pa­rayla basıldı, kimsenin en ufak bir katkısı olmadı. Amaç, İs­lâm’ın güler yüzünü, Peygamberimizin yüce şahsiyetini, bugü­nün çeşitli şüpheler, tereddütler içinde çırpınan gençlerine, in­sanlarına tanıtmak. Eğer o kitaplarda İslâm’a aykırı bir tek cüm­le varsa, her an canımı bile vermeye hazırım.

Hakses Dergisi’ne yapılan haksızlık, zulüm benim şahsıma da yapıldı. İkisini de Yüce Mevlâ’mıza havale ediyorum.

Acaba bunlar niçin oluyor? Biraz meselenin bu yönünü irde­leyelim, neden insanlar daimi bir kavga, sürtüşme, didişme için­deler? Değer mi? Hepimizin televizyonlardan dinlediğimiz bir şarkı var: “Ömür dediğin şey, küsecek kadar çok mu?” Bir­birimizi sevgiyle, saygıyla, aşkla, inançla kucaklamak varken bu hasmâne tavırlar niçin? Şahsımızın, ailemizin, içinde yaşadı­ğımız toplumun ve bütün insanlık ailesinin bu tür tavır alışlardan kazancı ne oluyor? Yarın Hakses Dergisi’ni yasaklayanlar, Sabri Tandoğan’ın kitabını yasaklayanlar, Allah’ın huzuruna çıktıkları zaman, bunun hesabını nasıl verecekler? Yasakçılara sesleni­yorum, o beğenmediğiniz, hor hakir gördüğünüz, tekmelediğiniz kitaplar, toplumun çeşitli kesimlerinde kaç insana yaşama se­vinci verdi, mutluluk verdi, onları intiharın eşiğinden döndürdü, yıkılmakta olan kaç aileyi bölünüp parçalanmaktan kurtardı, kaç insanın hayatının kötü gidişini değiştirdi, kaç insanı daha iyi, daha güzel olmaya, Muhammedî aşka götürdü, ibadete gö­türdü, Kabe’ye götürdü, haberiniz var mı? Soruyorum sizlere sayın yasakçılar, hangi biriniz evde karınız, çocuklarınız ara­sında etkili olabildiniz? Akrabalarınız, arkadaşlarınız, komşula­rınız arasında etkili olabildiniz? Soruyorum size. Yetmiş yaşında bir insanı, kaç gece hüngür hüngür ağlatmak, acaba yanınıza kâr mı kalacak; sizi ben affetsem Allah affeder mi? Sizler; iyinin, güzelin, temiz, büyük, asil ve yüce olanın hasmı olan sizler, acaba yarın sizi kim kurtaracak?