“Bir insanı sevmekle başlar her şey” der Sait Faik Abasıyanık. İnsanları boşanmaya, ayrılmaya iten öyle sebepler gördüm ki hukuk kitaplarında, meselâ mobilya istenen yerden alınmadı diye ayrılan çiftler vardı.

Eğen ben sevilmeyeceksem, sevmeyeceksem, beni görmek için içi titreyen insanlar yoksa hayat ne anlam taşır?

Bir gün Danıştay çıkışı çok kırgın, incitilmiş ve üzgün bir haldeydim. Arkamdan koşarak gelen bir arkadaşım bana yetişti, elini omzuma koydu. Ben o elinin sıcaklığını önce paltomda, sonra ceketimde, sonra fanilamda, sonra da omzumda his­settim. Hâlâ da o sıcaklığı hissediyorum dersem inanınız.

“Bir büyük oyun kardaş yaşamak dediğin…

Beni ya sevmeli, ya öldürmeli”

Gülten Akın

Karşımızdaki insanlara kendimizi empoze etmek ne kadar yanlıştır efendim. Kapısını çaldığımız kişi “Kim o” dediğinde önemli olan “Sensin” diyebilmek, benliği terk etmektir. Bütün insan ilişkilerinin özeti olarak, bu konuda yazılmış yüzlerce kitabın özünün, özünün, özü olarak ben bunu buldum efendim...

“Sen, sen, sen”  Özdemir Asaf

Bütün mesele işte bu “Sen”de toplanıyor. Bu, kibiri, gururu, egoizmi, bencilliği bir kenara bırakmak demektir. Öyle bir kitap okuyalım ki içinde “biz” olmayalım, öyle bir yemek yiyelim ki içinde “biz” olmayalım, öyle bir namaz kılalım ki içinde “biz” olmayalım. Kibiri, egoizmi bırakarak yaklaşalım her şeye.

Japonya’da bir sanatçının bir Japon gence söylediği: “Bir sergiye gitmeden önce yıkan, temiz çamaşırlar giy, mümkünse sergi salonuna kadar kimseyle konuşma, içindeki güzellikler öylece kalsın, salona girerken AIlah’ım (c.c) bana bu resimlerin güzelliğini anlayabilmeyi nasip et diye dua et ve resimleri bir hükümdarı inceler gibi incele...” sözleri ne kadar mânidardır...

Evlilikte de eşler “ruh dünyası eşininkiyle biraraya gelecek şekilde” kendisini hazırlamalıdır. Adeta bir gencin sevdiği kızla ilk buluşması gibi... Bu kadarı da fazla, olmaz demeyin efendim. Neden olmasın...

Bir insanın yaşadığı en güzel duygular, eşiyle evinde yaşadığı güzelliklerdir. Besmeleyle başlayıp beraber yemek yemek, kitap okumak, bakışları karşılaştığında ürpermek, el ele oturup televizyon seyretmek, birlikte yürümek, sohbet etmek, eşine saygı, sevgi, ilgi göstermek...

“İçinizde bir kimse bir kimseyi sevecek olursa yarını beklemesin, hemen gitsin sevgisini o kimseye haber ver­sin”  Hz. Muhammed (SAV)

Ben sevgi, sevgi, yine sevgi diyorum Efendim.

Cenab-ı Hak birbirinin aynı iki hücre bile yaratmamıştır ki. Eşimizin bizden farklı düşünceleri mutlaka olacaktır.

“Yaratılanı hoş gör, Yaratan’dan ötürü”  Yunus Emre

Edeple, tevâzuyla “Benim bu konudaki görüşüm bu. Eğer yanlış düşünüyorsam Cenab-ı Hak’tan af dilerim, özür dilerim” diyebilsek, bütün sorunlar hallolur diye düşünüyorum.

Bunalımların, sıkıntıların temelinde hep ben en derinlere indiğim zaman haddim olmadan şunu gördüm:

“Sevgi eksikliği”: Az sevmek, az sevilmek.

O nedenle, biz daima sevgi dolu olalım Efendim. Aksi halde bir insan yedi kere de evlense hiçbir şey değişmez!