UYKUYU İKİYE BÖLEN BİR DÜŞÜNCENİN KARANLIĞI İÇİNDE SÖYLENEN ŞİİR
Ben dost bakışlara muhtacım
Tıpkı çocuklarınki gibi beyaz ve sıcak
Usandım ellerinden bu insanların
Usandım dillerinden ve gözlerinden
Düşman bakışlar gayri uzaklaşsın benden
Ben dost bakışlara muhtacım
Ben dost ellere muhtacım
Eller ki sevgi, merhamet dolu
Okşasın saçlarımı rüyaya bedel
Bu sevgi temasından ağlayayım ürpererek
Ben dost gözlere dost ellere dost dillere muhtacım
Ben ömrümde sevgi nedir bilmedim
Ne dost ne arkadaş ne akraba
Beni hayatımda kimse sevmedi
Babam bile bir tuhaf baktı
Babam bile beni anlayamadı
En yakınlarım bile çok gördü merhametini bana
Beni hayatımda kimse sevmedi
Yalnızlık ağlayış ve iç çekişleri
Ki günlerimin gecelerimin ardında beni bekleyen
Bekledim yıllarca bekledim durdum
Ama seven olmadı beni yalan olsa da
Ben ömrümde sevgi nedir bilmedim
Ben ömrümde,
Ben...
Rüyalarımda bile kimse gülmedi bana
Ben ömrümde sevgi nedir bilmedim
Beni hayatımda kimse sevmedi
|