Hatırlama beni ne çıkar
Varsın ismimi anmasın dudakların
İstersen elma çiçekleri açtığı zaman
Sünger çek üzerine o güzel anıların
Biz yabancıyız birbirimize artık
İstemem, Mayıs akşamlarında düşünme beni
Bana hep sevdiklerimin ardından
Yaşlı gözlerle bakmak düştü...
Sana bakmaya bile kıyamazdım
Sesini işittiğim zaman ürperirdim hep
Düşlerimde bile elimi sürmez
Sana uzaktan... uzaktan bakardım hep...
İçim seninle dolmuştu bir kere
Üzülmezdim yalnız olduğum zamanlar
Bir dağ yamacına kurardım beyaz evimizi
Yalnız ve kimsesiz olduğum akşamlar
Birinde senin adın olacaktı, öbüründe benim
Serpecekti ışıklarını ellerimize o altın halkalar
Huzurla mutlulukla dolacaktı içimiz
Gülerek birbirimize baktığımız zamanlar...
Beyaz bembeyaz olacaktı evimiz
Odalarını el ele döşeyecektik
Gelecek günlerin en güzelini yaşayıp
Gönül sarayı diyecek, aşk yuvası diyecektik...
Bitti o güzel günlerimiz
Artık döşeyemiyeceğiz evimizi beraber
Ne zaman o günleri yaşamak istesem bir ses
Unut artık unut, onu el aldı der...
|
