Yelkovanın ucunda başlayan bir yarış ki bu
Uzar boşluğa doğru asırlarca geniş
Ben zamanı durduracağım demişti
Zaman beni geçemiyecek demişti
Düşünen adam olmuştu taş evrene karşı
Taş duymuştu insanlardan çok, taş düşünmüştü
İnsanlara karşı
Zaman beni aşamayacak demişti Rodin
Zaman onun parmaklarında esir olacaktı
O hükmedecekti sa’atın ve güzelliğin ülkesinde
O duymuştu azabını insanoğullarının
Onun kutsal parmaklarında dile gelmişti
Aşk, hürriyet ve ölüm
Zaman geçemeyecekti onu unutulmak yolunda
Zaman hükmedemeyecekti ona sonsuzluğunca
Rodin diyordum, Rodin diyordun, Rodin diyordu bir ses
Hükmetti taşa, zamana ve san’ata diyordu
Rodin diyordum, Rodin diyordun, Rodin diyordu bir ses
Ki dağdan dağa uzanan asırdan asra varan
Zamanın hükmedemiyeceği gerçek insana
Rodin diyordum, Rodin diyordun, Rodin diyordu
Susuyordum susuyordun susuyordu
Ama düşünen adam hâlâ
Düşünüyordu.
|
