Değerli Hocam,

Öncelikle sizi ve tüm gönül dostlarını en derin sevgi ve saygılarımla selamlarım.

Değerli Hocam, yazılarınızdan ince bir noktayı anlamaya çalışıyorum. Yanılıyorsam lütfen düzeltin.

Habil ile Kabil'in hikayesini bilirsiniz. Kabil kardeşini kıskançlığı için öldürmüş, ölmeden önce kardeşi de ona karşı savaşmak yerine ona lanet ederek boyun eymiştir. Kabil kıskançlığına yenik düşerken, Habil de içindeki kin ve nefret duygusuna yenik düşmüştür.

Siz bize içimizdeki kıskançlık ve kin duygularından kendimizi arındırmamızı, insanlara karşı affedici olmamızı söylersiniz. Diğer taraftan bu affedicilik asla boyun eymek anlamında değildir. Sadece insanlardan incinmek yerine onları affetmemizi  söylersiniz. Belki de incinmek ileride içimizde büyütebileceğimiz kin duygularının tohumudur; bu yüzden siz gönlümüzü affederek temiz tutmamızı istersiniz. Diğer taraftan yapılan saldırılara karşı boyun eymek yerine ise savaşmamızı söylerisiniz. Yani ikisinin ayrı şeyler olduğunu bilip, ona göre tavır almamız gerekiyor. Peygamber Efendimiz kılıcını çekmesi gereken zamanda kılıcını çekmiş, affetmesi gereken zamanda ise hayır dua ederek, affetmiştir.  

Hocam peki incinmemek kadar incitmemek de önemli bir husus olduğuna göre, incitmeden savaşmak nasıl yapılabilir? O noktada nasıl davranıp, düşünmek lazım? Anlar oluyor ki hayatım da karşımdakini incitmekten korktuğum için sessiz kalabiliyorum. Bu ince ayarı nasıl yapacağımı bilemiyorum. Bu soruları affınıza sığınarak soruyorum. Cevabı belki çok basit ama ben inanın son günlerde sürekli bu konuyu düşünüyor ve anlamaya çalışıyorum.

Değerli Hocam,

Sizi çok seviyor; dualarınızı bekliyorum. Allah yar ve yardımcınız olsun. Sevgilerimle, gül ellerinizden öpüyorum.

Gül Uçar

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :