Muhterem Hocam

İyilikler yerde kalmıyor ve asla zayi olmuyor. İnsanlar unutsa bile Rabbimiz hiç unutmuyor.

Birgün Cüneyd-i Bağdadi Hazretleri bir deniz kenarına gitmiş. Bir mecusi bol miktarda yem almış, denizdeki balıklara yem atıyormuş. Cüneydi Bağdadi Hazretleri, ne yapıyorsun, demiş. Mecusi; Yem atıyorum, sevap kazanacağım demiş. Cüneyd-i Bağdadi hazretleri; Senin sevap kazanman için, evvela iman etmen lazım. Sen müslüman değilsin, hangi sevaptan bahis ediyorsun, demiş. Mecusi bakmış bakmış, peki benim bu balıklara yem verdiğimi Allah görüyor mu? diye sormuş. Cüneydi Bağdadi Hazretleri; Vallahi billahi görüyor, Onun bilmediği, Onun görmediği bir şey yoktur ki, demiş. Mecusi; Bu da bana yeter, demiş. Aradan üç beş sene geçmiş, Cüneyd-i Bağdadi Hazretleri Hacca gitmiş, tavaf ederken bakmış, mecusi de tavaf ediyormuş. Cüneyd-i Bağdadi Hazretleri, burada senin ne işin var, diye sormuş. Mecusi, O beni gördü demiş. Nasıl gördü deyince; Sen gittikten sonra içimde bir nur parladı, baktım balıkların hepsi kelime-i şehadet getiriyor, ağaçlara baktım, kelime-i şehadet getiriyor, ben de kelime-i şehadet getirmeğe başladım. Senin Rabbin beni gördü, O gördüğü için de buraya geldim, demiş. Ve sana bir nasihat vereceğim, diye ilave etmiş: İyilik yap, denize at, balık bilmezse, Halık bilir.

Ellerinizden öperim. Selametle kalın.

Reyhan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :