Sayın Murat Bey,

21.9.2006 tarihli aldım. İleri sürdüğünüz görüşlere tamamen katılıyorum. Ne yazık ki günümüz Türkiye’sinde duyan, düşünen, inceleyen, araştıran, muhakeme eden, mukayese eden insanlar gittikçe azalıyor. Çünkü okullarımız, sosyal hayat, özellikle medya düşünceden öyle uzak ki. Sevgili Murat Bey, benim lise ve üniversite yıllarımda gazeteler öyle zengin, öyle dolgun çıkardı ki inanın bana içindeki makaleleri keserken kolum yorulurdu. O makaleleri konularına göre tasnif eder, özel dosyalarına koyardım. Sonra onları tekrar tekrar okurdum. Bugün gazeteler incelemeyi, araştırmayı, düşünmeyi idam etmişler. Hep magazin, hep magazin. Birtakım sokak adamlarının, sürtüklerin, adi, iğrenç, müstehcen, müstekre fotoğrafları ile dolu gazeteler. Hiçkimse bu rezil gidişe dur demiyor, demeyi, aklından bile geçirmiyor. Televizyonlar hakeza, artık haberlerin arasına bile magazin karışıyor. Bir yıl evvel mahkeme kararıyla boşanmış iki insanın dedikoduları ısıtılıp ısıtılıp adı büyüğe çıkmış televizyon kanallarında, gazetelerde ortaya sürülüyor. Halkımız öylesine sindirilmiş, öylesine uyuşturulmuş ki bu paçavralara para verip alıyor, adına televizyon denilen o aptal kutularının önünde hayatının en kıymetli zamanlarını harcıyor. “Yeter senden çektiğim, ey tersi dönmüş ahmak” diyemiyor, “Söndür sigaranı efendi” diye gürleyemiyor. Biraz daha miskinleşiyor, biraz daha sünepeleşiyor. Koca koca profesörlerimizin çoğu birer firavun taslağı. Soruyorum size hangi üniversitede ilmi araştırma var? Hangi profesörün kitabı batı üniversitelerinde referans olarak kabul ediliyor? Sevgili Murat Bey, böyle bir ülkede düşünce nasıl gelişecek? Düşünce öyle nazlı bir çiçek ki yetişebilmesi, gelişebilmesi, ışıklarını yayabilmesi için sevgi istiyor, saygı istiyor, hoşgörü istiyor. Bugün Türkiye’mizde düşünceye saygı diye bir kavramdan bahsetmek mümkün mü? İnsanların ağzında birtakım beylik sloganlar. Onları sakız gibi çiğniyor, onlarla geviş getiriyorlar. Volter, “Senin söylediklerine inanmıyorum, ama onları söyleyebilmen için gerekirse canımı bile verebilirim” diyordu. Bugün Türkiye’mizde böyle kaç kişi çıkar. Bozulma zamanındaki yeniçeri zihniyeti bütün çirkinliği ile, bütün vahşeti ile hüküm sürüyor. Adına papa denilen bir soysuz çıkıyor, benim inancıma, uğrunda her an ölümü göze aldığım Peygamberime alçakça, şerefsizce dil uzatıyor, hakaret ediyor. Bu hayasızlığından dolayı özür dilemeye tenezzül bile etmiyor. Yanlış anlaşıldım diyerek ikinci defa inanan insanlara hakaret ediyor. Adına dinci basın denilen bir kısım zavallılar, bu alçakça sözleri, bu hakaret dolu ifadeleri kimbilir hangi menfaatleri, kör olası çıkarları için yeterli görerek bunu özür olarak kabul ediyorlar. Yahu adam sana hakaret ediyor, sen diyor öyle aptal, öyle geri zekalısın ki benim sözlerimi bile anlamaktan acizsin ve sen utanmadan bunu sineye çekiyor kabul ediyorsun. Murat Bey, böyle bir ülkede siz hangi düşünceden bahsediyorsunuz, düşüncenin gelişebilmesi için aşk lazım, iman lazım, hakikat uğrunda ölmeyi göze almak lazım. Durum bu kardeşim. Ama bütün bunlara rağmen bu pislikleri, rezillikleri, adilikleri gördükten sonra da yine kendimizi yetştirmeye çalışacağız, gecemizi gündüzümüze katacağız, canımızı dişimize takacağız, yetişebilmek, olgunlaşabilmek, hak ve hakikat aşığı olabilmek için ölesiye çalışacağız. Ne vakte kadar; son nefesimize kadar. Nerede; her yerde. Olanlar kesinlikle sizi yıldırmasın, gerçeğe olan aşkınızı baltalamasın. Mücadele, mücadele, mücadele... Bütün ömrü bir cephedeymiş gibi yaşayacağız. Sevgili Murat Bey, Allah feyzinizi artırsın. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :