Çok muhterem Sabri Bey, Cem Yilmaz diye bir sahis var. "Çok güldürüyor" diye övmüslerdi, yaklasik on sene önce yakinlarimla birlikte gösterisine bir kere gittim. Gülmedim, hoslanmadim, bir daha da gitmedim. Bu adam yükseldikçe yükseldi, çok zengin oldu. Yaptigi üç sinema filmi, Türk sinema tarihinin en çok seyredilen, en çok gise yapan filmleri arasinda yer aldi. Arasira tv'de, gazetelerde karsima çikiyor; medya kendisini fevkâlâde, müstesnâ, hattâ dâhî bir sahsiyet olarak lanse ediyor. Arkadaslarimin bana kendisinden naklettigi esprilere göre söylüyorum: Sürekli küfürlü ve müstehcen espriler yapiyor. Bununla da kalmiyor, dînî, mânevî, ahlâkî, toplumsal vb. degerlerle dalga geçen espriler yapiyor. Çok sik olarak kendi maddî zenginligini espriyle karisik övünme ve reklâm konusu yapiyor. Ben bu adamin ne esprilerinde gülünecek bir nokta, ne de sahsiyetinde hayrân olunacak bir özellik görebiliyorum. Ama etrâfimdaki bâzi kisiler bu adamin hayrâni. Son zamanlarda bir de "Recep Ivedik" çikti. Aşk ve nezâket gibi degerlerle dalga geçen, bunlarin ziddini asilayan bir tipleme. Türk milletinin böyle kisileri göklere çikarip zengin etmesi, bunlarin hayrânı olmasi konusunda ne düsünüyorsunuz efendim? O güzel ellerinizden öpüyorum.

Hüseyin Yalçın

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :