Sayın Aynur Hanım,

28.2.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, Hazret-i Ömer’in hayran olduğum bir sözü var. Diyor ki: “Bana bir kişi cehenneme gidecek deseler korkarım, ürperirim, ağlarım. Acaba o bir kişi ben miyim diye...

Bana bir kişi cennete gidecek deseler heyecanlanırım, ürperirim, acaba o bir kişi ben miyim diye...”

Sevgili yavrum, İslamda ne tam ümitsizlik, ne tam güven vardır. Biz daima bu ikisi arasında olmak zorundayız. En büyük veli hanım, Rabia Sultan, bir münacaatında diyor ki: “Allah’ım, Sana cennete gitmek ümidiyle ibadet ediyorsam beni cennetinde mahrum et.

Cehenneminden korktuğum için ibadet ediyorsam, beni cehennemine at.”

Değerli yavrum, Rabia Sultan böyle söylüyor. Ama biz öyle söylemek durumunda mıyız? Acaba hayatımız boyunca bir kere olsun onu gibi aşk dolu, ihlas dolu, edep dolu bir namaz kılabildik mi? Ne gezer. Bir tek gün onun gibi oruç tutabildik mi? Ne gezer. Aman yavrum, haddimizi bilelim. Biz kim, Rabia Sultan’ın trilyonda biri olmak kim? Ne olur haddimizi bilelim, edebimizi bilelim. Çizmeden yukarı çıkmayalım. Yoca Evcimik bir şarkısında “Kendine gel, haddini bil” diyordu. Biz de hiç olmazsa onun gibi söyleyelim.

İşte böyle yavrum. Güzel maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :