Değerli büyüğümüz,

Sizin yazılarınızı zevkle okuyorum.Önceleri bazı düşüncelerinize şüpheyle bakıyordum. Örneğin eşyalarla konuşmanız ,onları sevip okşamanız bana garip geliyordu. Geçen hafta kendi kendime bir de ben desem ne kaybederim dedim. Eve girdiğimde onlara selam vermeye, onlarla güzel  konuşmaya, elbiselerimi ve koltuklarımı  sevmeye başladım. Onlara, siz bunca yıl bana hizmet ettiniz, sizlere teşekkür ederim diyorum.Tabii bunu evde yalnızken yapıyorum. Ne olur ne olmaz , evdekiler bu çocuk iyice kafayı üşüttü diye düşünebilirler. Onlar bana herhangi bir cevap vermiyorlar ama iç dünyamda çok büyük değişiklikler olduğunu farkettim. Artık hayattaki her şeye saygıyla bakmaya başladım.Sanki hayattaki her varlıkda bir mesaj saklı ve ben herkesden bir şeyler öğrenecekmişim gibi geliyor. Ben daha bu yolun başındayım ama belki de eşyaya saygı, insana sevgi ve saygının ilk adımını oluşturuyor.

Sevgi ve saygı ile sizleri selamlar, ellerinizden öperim.

Tansu

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :