Efendim, öncelikle en içten hürmet ve sevgilerimi sunarım.Sizin insanı kâmil olma yolundaki tavsiyelerinizi hayatına geçirmeye çalışan ve bu yolda ilerlemeye çalışan birisiyim. Sizin önemle vurguladığınız bir söz var.İnsanı tekâmül yolunda en hızlı ilerleten şey kendini insanların en aşağısı olarak görmesi ve sabahleyin evden çıktığı zaman bu dünyanın en günahkâr insanı benim diyebilmesidir. Bu söze bütün kalbimle inanıyorum fakat insanda öyle bir nefis var ki, bir yerde mutlaka sesini duyuruyor. En azından inanmayan bir insanla karşılaştığım zaman nefsim bana ondan üstün olduğumu söylüyor, fakat vicdanım yarın kimin nasıl öleceği belli olmaz, belki o iman eder kurtulur, sen ise bir yerde takılır imansız olarak gidebilirsin diyor. Kendimle sürekli mücade ediyorum fakat nefsi, sözle islâh etmek o kadar kolay olmuyor. Allah dostları bu yolda ne mücadeleler vermişler, kadılık yaparken ciğer satan  veliler  olmuş. Sizin nefisle mücadele için tavsiyeleriniz nelerdir efendim ? Bu konudaki görüşlerinizi lütfederseniz sevinirim.

Selam, sevgi ve saygılar

A.R.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :