İyi akşamlar Sabri amca;

Hayatta en zor şey insanlarmış galiba Sabri amca; en zor şey insanı tanımak, insanı anlamak sanırım.  İşyerinde beni işten ziyade insanlar yoruyor. Hafta bitiminde Cuma günü okadar yorgun hissediyorum ki kendimi. Eve gelmek için işten çıktığım an sanki özgürlüğüme kavuşmuş, o negatif insanlardan, negatif ortamdan uzaklaşmış gibi oluyorum; içimde çok hoş bir huzur, bir rahatlama oluyor sanki akşamları evime gidiyorum diye. O arkadaşı görseniz inanamazsınız Sabri amca; sanki beni üzen, kıran, inciten kendi değilmiş gibi nasıl sıcak, nasıl iyi davranıyor, şakalar yapıyor bana beni güldürmek için; inanamıyorum; onu gördükçe içimden Allah'ım diyorum nasıl bir insan bu insan; nasıl hiçbirşey olmamış gibi davranabiliyor bana; hayret ediyorum. Müdürümüzün de hiç ortalarda göründüğü yok; o da bana çok iyi davranıyor; ama yüzüne gözlerine baktığım zaman okadar yapmacık gülüyor ki bana; inanın hissediyorum ona bakınca. Müdürümüzü sadece sabahları görüyorum işte; sonra bir üst kata çıkıyor ve bütün bir gün neredeyse orada kalıp, benimle konuşup kalmamı söyleyen şirketin ikinci yetkilisi olan kendi müdürüyle birlikte çalışıyor, rapor yapıyorlar; o müdür bizim müdürden herşeyi öğrenmeye çalışıp onu bayağı bir sıkıştırıyor sanırım ki bizim müdür aşağı bizim oraya geldiğinde oldukça gergin hep ve bazen kendi kendine söyleniyor. Ben o müdürle konuştuğumdan beri bizim müdürü çok sıkıştırıyor yukarıdan; hep onunla çalışıyor ve hep onun katında ve oldukça da gergin, huzursuz bizim müdür. Bu davranışlar, yapmacıklıklar, kulağıma gelen dedikodular, konuşmalar, gerginlikler, negatiflikler beni bazen yoruyor. O anlarda dua edip, kendimi yaptığım işe verip en iyi şekilde işimi yapmaya çalışıyorum. İşte böyle Sabri amca. Sizi çok seviyorum. Kalbim hep sizinle. Allah'a emanet olun.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden tüm kalbimle öpüyorum...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :