Saygıdeğer Hocam,

    Selam eder hürmetle ellerinizden öperim.

    Efendim dün yasadigim ve beni çok etkiliyen ve düsündüren bir olayi  müsaadenizle paylasmak istiyorum.

      Ankara adliyesine zaman zaman isim dolayisiyla gidiyorum. Dün de yine Adliyeye gittim her zaman oldugu gibi araci adliyenin parkina koydum. Adliyedeki islerimi hallettikten sonra günün programi içerisindeki benim için çok önemli bir bulusmaya zamaninda yetismek için  derhal araç parkina geldim. Sürekli olarak da  ‘’Allahim ne olur  bulusmaya da zamaninda yetiseyim’’ diye dua ediyordum.

       Parktaki araça bindim. Parkin para ödeme gisesine geldim. Park parasini ödemek için cüzdanimi çikarmak istedim. Ama ceplerimde cüzdani bulamiyordum. Tüm para, banka maas kartim ve kimligim cüzdanda idi. Cüzdani evde unutmustum. Bir anda ne yapacagimi sasirdim. Bir yandan da dua ediyordum. Bu arada ödeme gisesinde görevli olan mahkum ‘’abi merak etme ben sana borç 10 TL veririm dedi.’’ Adliyenin  park gisesinde genelde mahkumlar görevlendirilir. Görevli mahkum arakadsin hiç düsünmeden ve bütün samimiyetiyle yaptigi bu teklif beni büyük bir sikinti ve mahcubiyetten kurtarmisti.                             

         Oradan uzaklasirken bir sürü düsüncelere dalmistim. Bir yandan da  büyük bir hayret ve hayranlik   duygulari içerisindeydim. Öncelikle Allah’a yaptigi yardim için sükrediyor bir yandan da gisedeki o duygu yüklü hassas, kibar, ince, isminin Erdogan oldugunu ögrendigim mahkum arkadasa  içimden tesekkür ediyordum. Allah ondan razi olsun.

Selam, saygı ve sevgilerimle.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :