Saygıdeğer hocam 

Böyle bir site kurduğunuz için size teşekkür ederek sözlerime başlamak istiyorum. Genellikle insanlarda gözlemlediğim, bir zamanlar ben de olan bir hastalık var; beyinlerini bilgi çöplüğüne döndürüyorlar. Eğer kitap okumuyorlarsa, televizyon ve gazetelerle beyinlerini dolduruyorlar. Bu kadar gereksiz bilgi arasında da sağlıklı düşünemiyorlar. Ben bir zamanlar kitap kurduydum. Haftada en aşağı iki kitap okurdum. Televizyonda haberleri sürekli takip ederdim. Günde üç dört gazete okurdum. Bir de ansiklopedik bilgi edinme hastalığı vardı. Evde her türlü ansiklopedi vardı, her gün onları gözden geçirirdim.

Bilgi edinmek ve yeni şeyler öğrenmek aynı uyuşturucu kullanmaya benzer, ilk başlarda size büyük keyif verir, daha sonra hep daha fazlasını  istersiniz. Sonunda anlarsınız ki çok şey bilmek aslında büyük acı verir, çok şey bilmekte, çok dert vardır.

Büyük bir  karanlığa doğru gittiğimi görünce okumayı birden bıraktım. Bir sene boyunca işimle ilgili kitaplar dışında hiçbir şey okumadım. Hiç televizyon seyretmedim, elime kitap ve gazete almadım. Bu bir sene boyunca sadece kendi sesimi dinledim. Bu bana çok şeyler kazandırdı. Anladım ki, önemli olan insanın çok şey bilmesi değil, Allah’ın kendisinden yapmasını istediği şeyleri bilmesi ve hayatına geçirmesi, kendisine iki dünyada da mutluluk getirecek bir yaşam kurması.

Şimdi geriye dönsem işimle ilgili kitaplar dışında her gün okuyacağım sadece 10-15 kitabım olurdu, başka kitap okumazdım. Şu anda hiç gazete okumuyorum. Televizyona sadece güzel bir maç olursa bakıyorum. Doğadan büyük keyif alıyorum. İbadetlerimi düzenli olarak yapıyorum. Sizin sitenizdeki yazıları her gün takip ediyorum. Ben sizin eski odacınız Hüsamettin Efendi’nin büyük hayranıyım. On tane profösörü üst üste koysanız bir tane Hüsamettin Efendi yapmaz. Umarım ileride ben de onun gibi bir insan olabilirim.

Size ve cümle dostlara en derin hürmet, sevgi ve selamlarımı sunar, her şeyin gönlünüzce olmasını dilerim.

Hayat öğrencisi

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :