Merhaba Efendim Satırlarıma başlarken ,evvela hürmetle ellerinizden öpüyorum.Sizi tanıdığım için Rabbime şükürler ediyorum.İnşallah bu şerefe layık olmayı Rabbimden niyaz ediyorum.Kusurlarım için bağışlanma diliyorum Efendim. Efendim,sahurdan sonra uyku tutmadı bende açtımKur-an okudum,sabah ezanından sonra,günışıyana dek defterime almış olduğum notları okudum.Kısmet olursa onları sizinle paylaşmak istiyorum. Bügün biraz heyecanlıyım.Uzun bir aradan sonra ALLAH'IN izni ile tekrar öğretmenliğe başlıyorum.Başvuruma olumlu cevap aldım. Samandra İbn-i Sina İlköğr.okuluna görevlendirildim.Nasip olursa bugün BAŞLIYORUM..Dualarınızın himmetiyle inşallah hayırlı uğurlu olur. 10YIL ÖNCESİ GELDİ AKLIMA.1.sınıfı okutuyorum.okulum bir gecekondu bölgesinde...Genellik- le Anadolunun ücra köşelerinden gelip ,oraya yerleşmiş insanlardan müteşekkil bir semt.Çoğu hayvancılık ile uğraşıyor,birkısmıda esnaf olan şirin bir ilçe Sultanbeyli...Sınıfım epey kalabalık...60öğrencim var.30 mevcut ile başladık ,sonra sayı 60'a yükseldi.Her gelen öğrenciyi buyur ediyorum.Sonradan öğrendiğime göre diğer sınıf öğ-retmenleri yeni gelen öğrencileri kabul etmiyor.Müdür Bey ben itiraz etmediğim için ,benim sınıfa getiriyor.Biraz mahcup bir tavırla "Yeni öğretmen istedim.Gelince yeni bir sınıf açılacak,o zamana dek idare edin" diyor.Ben de kıyamıyorum çocuklara,Hay hay ,elbette diyorum.Her gelen öğrenciyi,Tanrı Misafiri gibi görüyorum.Onları sevgi ile aşk ile kucaklıyorum.Allah'tan sınıf büyük.Yinede her sırada 3'er çocuk oturuyor.Haliyle sıkışıyorlar.Ben 100 çocuk olsada kabul ederim ama çocuklar rahat edemiyor.Diyorum müdür beye...Yaklaşık bir ay sonra yeni bir öğretmen gönderiyorlar okulumuza ,bizde rahat bir nefes alıyoruz.yeni sınıf açılıyor .fakat bukez hiç bir öğrenci benim sınıfı bırakmak istemiyor.Ağlaşıyorlar.LİSTEDEN 30ÖĞRENCİYİ Zar zor ikna ederek ,yeni sınıflarına bende giderek, alıştırıyoruz. ilk günlerde ,sınıf bölünmeden önce,çocukların çoğunun temizlik alışkanlığı edinmemiş olduğunu gözlüyorum.Ellerini ,yüzlerini yıkamadan gelenler var. O halleri ile bile bana yaklaştıklarında,onlara sarılmaktan ,okşamaktan çekinmiyorum. Önce Sevgiye doysunlar istiyorum.Sonra elbet bir yolu bulunur diye düşünüyorum.Onlara ilk temizliği,düzeni öğretmeliyim... diye düşünüyorum.Ama nasıl...? Onları incitmeden,kırmadan,onurlarını rencide etmeden ,kendiliğinden olsun istiyorum.Bütün bir gün ve gece bunu düşünüyorum.Sonunda aklıma öyküler geliyor...Gece yarısı kalkıp yazıyorum.Çoğu temizlik ve düzen üzerine...Onlara sıksık okuyorum bu öyküleri,bunlardan biri "Kaydırak Oynamayı Seven Sabun" isimli öykü.Çocuklar biliyormusunuz diyorum .sabunlar kaydırak oynamayı çok sever.ONLARI ELİMİZE ALIP FIŞIR FIŞIR KAYDIRDIKÇA mutluluktan erir ,köpük köpük olur havaya uçarlar diyorum. Birgün bir sbun bir eve konuk olmuş ,onu lavabonun üzerindeki minik pembe bir kutucuğa yerleştirmişler.Sabuncuk yeni evini çok sevmiş.Fakat canı çok sıkılmış. çünkü saatler geçtiği halde,kimse onu eline alıp,kaydırak oynamamış.Sıkıntıdan çatlamak üzereymiş ki BİRDEN BİR SES İŞİTMİŞ ...SU SESİ...mUSLUK AÇILMIŞ SONRA BİR EL UZANMIŞ ONUALMIŞ ,kaydırmaca oyunu başlamış.sabun mutluluktan erimiş, erimiş köpük köpük olmuş .ONUNLA KAYDIRMACA OYNAYAN ÇOCUK üfleyince baloncuklar havaya uçmuş...sabun mutluluktan uçarken onunla oynayan çocuğun elleri misgibi kokmaya başlamış....Aman çocuklar sizinde evinizdeki sabunların canı sıkılmasın onlarla sık sık kaydırmaca oynayın olurmu... Ertesi gün tüm çocuklarım ,mis gibi sabun kokuyordu...Efendim saygıların ,sevgilerin ensonsuzu ile cümlenizi kucaklıyorum. FATMAGÜL...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :