Sayın “Bir Talebe”,

29.3.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, tarih boyunca devam eden bir tartışma bu. Akıl mı, gönül mü? Bugün de sürüyor. Yarın da devam edecek. Bütün mesele bizim bütünü parçalamamızdan doğuyor. Her sağlıklı insanda bir kalp, bir de beyin vardır. Birinden biri fonksiyonunu yapmazsa o kimseye sağlıklı diyebilir miyiz? Tabi ki hayır. İnsanlık kültür tarihini baştan itibaren inceleyecek olursak şunu görürüz: Kimi zaman insanlar akla, kimi zaman gönle önem vermişler. Ama ikisinde de hayal kırıklığına uğramışlar. Demek ki önemli olan ikisinin birarada görev yapması. Hem aklın, hem gönlün. Birinden birini tercih edecek olursak hüsrana uğramamız mukadderdir. Bugüne kadar yalnız biriyle huzuru ve sükunu bulan olmadı ki. Deneyenler hep hayal kırıklığına uğradılar. Nerde aklı seçtiğini söyleyen insanlar ve toplumlar varsa hepsi mutsuz, sıkıntılı, asık çehreli, kendini çeşitli iptilalara kaptırmış... Gidin bütün Avrupayı gezin, adına papa denilen o cenabet suratlı suratlı herif de dahil hepsi mutsuz ve huzursuz. Bir dokun, bin ah işit. Oysa İslami tevhide ulaşanlarda daimi bir mutluluk var. Hepsi cıvıl cıvıl. Hepsi hayat dolu, neş’e dolu, aşk dolu. Bütün mesele işte bu İslami tevhidde toplanıyor. Yerine göre akıl, yerine göre gönül. Benim görüşüm bu yavrum. Sen de akılda takılıp kaldığın sürece yemin ederim ki huzuru ve mutluluğu bulamayacaksın. Diyeceklerim bundan ibaret.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :