Sayın Tülay Ergüneş,

3.4.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bu seçimlerde beni çok üzen durumlar oldu. Ne yazık ki birkaç kişinin dışında çok sert, acımasız, kaba, çirkin sözler sarfedildi. Doğrusu yakıştıramadım. Yahu ne oluyoruz, üç günlük ömür. İşte geldik, gidiyoruz. İnsanlar efendice, medenice konuşsalar ne kaybederler? Herkes birbirine saygıyla, sevgiyle davransa, birbiri için güzel dileklerde bulunsa, dinleyenler için özellikle çocuklar ve gençler için ne kadar faydalı olur. “İşte geldik, gidiyoruz. Şen olasın Halep şehri.” Ne olur “Baki, kalan bu kubbede bir hoş seda imiş” mısraını hep hatırlasak... Bazan bir acı söz ömür boyu unutulmuyor. Hatta öbür dünyada da devam ediyor. Karşınızdaki muhataba da bize de yazık değil mi? Ben bir partinin lideri olsam arada sırada öbür parti liderlerini döner yemeğe, pide yemeğe davet ederim. Onlara ikramda bulunurum. Onlara küçük küçük hediyeler alırım. Bu bir kitap, bir kalem, bir defter, bir kravat olabilir. Ne olur, kalp kırmaya değil, gönül kazanmaya çalışsak. Bazan kazanacağımız bir gönül, bize sırat köprüsünü rahatça geçirebilir. Ah, nice fırsatlar harcıyoruz. Bir pide ikramı iki parti lideri arasındaki soğuklukları kökünden söküp atabilir, giderebilir. Hiçbirimiz yarına çıkacağımızı bilmiyoruz. Hepimizin elinde böyle fırsatlar varken bu kırgınlıklar, bu acı sözler niçin...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :