Sevgili Pamuk dedem, Her zaman olduğu gibi yine çok güzel şeyler yazmışsınız. İnanının ki size her mesaj attıktan sonra cevabınızı heyecanla bekliyor ve sonra sizden cevap geldikten sonra belki en az 5 defa bana yazmış olduklarınızı okuyorum. Çok güzel şeyler yazıyorsunuz. Yazılarınızı okuduktan sonra insan hayata bağlanıyor, yaşama sevinci duyuyor kalbinde, hayata daha bir güzel bakıyor, hayatı başka gözlerle seyrediyor insan. Pamuk dedem insanlara bakıyorum, bazen benim de bu insanların arasında bulduğum oluyor kendimi; öyle bir yarış içindeyiz ki yükselmek için bi yerlere, hayatta daha iyi yerlere varmak, tepedeki insanların gözlerine girebilmek diğer insanlardan daha iyi yerlere varabilmek. Daha iyi bir mevki, daha iyi bir arabam olsun, daha çok param olsun ve bu sayede güçlü olayım ve insanlar bana saygı duysunlar. Bu yüzden sürekli bi yarış ve kargaşa. Bazen bu yaşamdan dışarıya kuş bakışı baktığım zaman aklıma şu geliyor: sadece bu dünya yok. Dünya, makam ve mevki sadece burası mı? Neden insanlar hiç ölmeyecekler yada başlarına hiç bir şey gelmiyecekmişcesine yaşıyorlar. Ben insanları kınamak için demiyorum. Bazen ben de kendimi bu hayatın içinde buluyorum ve hemen toparlanıp "bu dünyanın bir de öteki tarafı var" deyip silkeleniyorum. Öbür dünyada mevki sahibi olabilecek miyiz acaba?. İnanın ne bir şarkı dinleme, ne doğru düzgün bir sanat eseri izleme, ne bir araya gelip sohbet etme. Sohbet etmek insanlara boş lakırtıymış gibi geliyor. Hele ki olayları felsefik açıdan ele alıp incelemeye kalktığınız vakit etrafınızdakiler size deli yada uçmuş gözlerle bakıyorlar. Onları suçlamıyorum. Çünkü bu şuna benzer; a'yı, b'yi, c'yi bilmeyen insana "hadi bana şu paragrafı okusana" demeye benzer. Bunun farkına varıp kendime kızmıyor değilim.Aslında bir yandan da çok şanslıyım bu tarz konuları ele alıp felesefik açıdan derinlere indiğimiz, okyanusun derin maviliklerinde gezinimişcesine sohbet edip sonra tekrar yeryüzüne çıkabildiğim bir arkadaşım var.Ne zaman onunla sohbet etsem, sanki tatile çıkıp gelmişim gibi rahatlarım. Sonra başlarım günlük yaşamın içine girmeye tekrar. İşte böyle Pamuk dedem hayat devam ediyor. Ve ben herşeyi yine Allah'tan diliyor ve sadece ondan istiyorum. Allah sizden razı olsun. Saygılar, Sevgiler

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :