Sayın Çağrı Bey,

30.9.2006 tarihli mailinizi aldım. Çağrı Bey, önyargılı insanlarda öyle lanet olası kemikleşmiş düşünceler oluyor ki bir tane değil, bin tane Çağrı Bey biraraya gelse onları değiştiremez. Bakın, papa isimli katil suratlı adam, şerefsiz adam, Allah’a, Allah’ın Resulune, İslama dil uzattı. Bütün ısrarlara rağmen özür dilememek namussuzluğunu yaptı. Allah onun belasını versin. Karikatür olayında da öyle olmuştu. O Merkel denilen taş yürekli kadın da papayla aynı rezilliği paylaştı. İşte Dokuz Eylül Üniversitesi rektörü kepazelikte bir adım önde gidiyor: İslam keşke Anadoluya girmeseydi diyor. Çağrı Bey, lütfen gereksiz duygusallığı bırakın. Evet, ben de çok hassas bir insanım, hem de aşırı hassas. Bazı sözler, bazı hareketler beni o kadar üzüyor ki ölüp ölüp dirilyorum ama ne yapalım ki yaşadığımız şu hayatı şerefli bir şekilde bitirmek durumundayız. Evet aşırı duygulu da olsak yine de mücadele etmek durumundayız. Hem de arslanlar gibi, yiğitçe, kahramanca. Bir savaş meydanındayız, burada korkaklara yer yok. Burada zalim önünde elini ovan, onlara yaltaklık eden insanlara da yer yok. Son nefesimize kadar mücadelemizi sürdüreceğiz. Kafaları kemikleşmiş, ruhları katran kazanına dönmüş kimselere ödün vermeyeceğiz. Allah aşkıyla, Peygamber aşkıyla, İslam aşkıyla yaşayacağız ve o aşkla öleceğiz. Ölürken Ömer Hayyam gibi “Sevginle gireceğim toprağa, sevginle çıkacağım topraktan” diyeceğiz. Çağrı Bey, bugünler için sizi gereksiz duygusallıktan, hayatın acı da olsa, sert de olsa realitesine dönmeye çağırıyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :