11.4.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bizim vazifemiz sevmek, sadece sevmek, ölünceye kadar sevmek. Sait Faik, “Herşey bir insanı sevmekle başlar” diyordu. Önemli olan o bir insanda başlayan sevgiyi büyütmek, büyütmek, sonsuza kadar büyütmek. İçine tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanları, hayvanları, bitkileri, eşyayı ve cemadatı katarak bütün varlığı Muhammedi bir aşkla kucaklamak. İşte bizim dünyamız bu yavrum. Sevmiş, sevmemiş, gelmiş, gelmemiş, gecikmiş, aleyhimizde konuşmuş, dedikodumuzu yapmış... Bütün bu negatifliklerden bize ne? Biz bu dünyaya sevmek için geldik. Bizim görevimiz bu. Kapı kapı dolaşıp, bizi kötüleyen insanları bile sevmek. Özdemir Asaf bir şiirinde

“Sen bana sen desin de olur, demesen de olur

Ama ben sana sen diyeceğim, düşün dur”

diyordu. Aman yavrum, ömrümüzü küçük burjuva dedikodularıyla geçirmeyelim. Sevelim, sadece sevelim. Kayıtsız, şartsız sevelim. Allah rızası için sevelim. Peygamber rızası için sevelim. Sevmeyi bir ibadet haline getirelim. Göreceğiz ki bütün kainat renkle, ışıkla, güzelliklerle dolacak...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan