Işığım, Nurum, Kahramanım, Sevgili hocam, öyle güzel cevap yazmışsınız ki, kendimle neredeyse gurur duyacaktım. şaka bir yana ben de sizin dediğiniz gibi yaşadım zaten,ve işin tuhaf tarafı bu alışkanlık oldu ve hayat biçimim haline geldi . Bu koşullar sayesinde İstanbul daki PİKASSO nun sergisine gidip İstanbulu tek başına gezebildim. güneş batarken vapurla boğazdan İstanbul u camilerini bütün görkemiyle izlemek tarifi imkansız bir duyguydu. tek başına olmayı umursamadan şarkı söylüyordum kendime. mayısın altısında da Diyarbakıra gideceğim manevi bir yolculuk için, yani keyfini çıkarıyorum, kendimi buluyorum, Allah'a daha çok yaklaşıyorum. aliştım hocam, çok keyifli artık. Ama sizden rica ediyorum bir daha rahmetli Rana hanımla bulaşığı yıkarken aldığınız keyfi öyle anlatmayın. olmuyor hocam, sonra insan merak ediyor böyle can cana, cananla yaşamak nasıl? birlikte bulaşık yıkamayı bile büyük mutlulukla anlatmanız.. insan tatmadığı duyguları merak ediyor.

Şaka yapıyorum hocam anlatın ki şu insanlar artık uyansınlar. Bize bir kereye mahsus verilmiş bu yaşamı hakkıyla yaşıyabilmek, kul olmanın kutlu bilincini, eş olabilmenin nimetlerini allah ın emaneti olarak verilen eşlerin, çocukların, malların şükrümü bilerek yaşamak gerçekten bir sanat büyük incelikler istiyor hocam. Elbette yaşadığımız yoksunların da ne hikmetler gizli, hayatı okumak tabiki ayrı bir incelik istiyor, burası imtahan dünyası,öyle herşeye sızlanmakla olmuyor.ALLAH en sevdiği kulunu Peygamber efendimizi ne zorlu imtihanlardan geçirmiş. Bir düşünüyorum, bizimkiler ..............

RİLKE'nin dediği gibi sabır herşey, sizi seviyorum gönül dostlarım da var ALLAH bizimle. öyleyse tasaya gerek yok. hoşçalın, sevgiyle muhabbetle kalın

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :