Çok sevdiğim Saygıdeğer Büyüğüm,

İnşallah iyisinizdir. Bu yazıma başlamadan önce, Çiğdem Hanım'a çok teşekkür etmek istiyorum. Allah razı olsun. Hiçbir yerde bulamayacağımız, hiçbir kitapta okuyamayacağımız bu hazineleri paylaştığı için.

Kıymetli büyüğüm, Peygamber Efendimiz'in, tövbe ile ilgili bir Hadis-i Şerifi çok ilgimi çektiği için paylaşmak istedim.

Mübarek sahabi anlatıyor: Ben Resulullah'ın şöyle söylediğini duydum:

"Allah mümin kulunun tövbesinden, tıpkı şu kimse gibi sevinir: Bir adam hiç bitki bulunmayan, ıssız, tehlikeli bir çölde, beraberinde yiyeceğini ve içeceğini üzerine yüklemiş olduğu bineği ile birlikte seyahat etmektedir. Bir ara (yourgunluktan) başını yere koyup uyur. Uyandığı zaman görür ki, hayvanı başını alıp gitmiştir. Her tarafta arar ve fakat bulamaz.

Sonunda aç, susuz, yorgun ve bitap düşüp 'hayvanımın kaybolduğu yere dönüp orada ölünceye kadar uyuyayım' der. Gelip ölüm uykusuna yatmak üzere kolunun üzerine başını koyup uzanır. Derken bir ara uyanır. Bir de ne görsün! Başı ucunda hayvanı durmaktadır, üzerinde de yiyecek ve içecekleri.

İşte Allah'ın, mümin kulunun tövbesinden duyduğu sevinç, kaybolan bineğine azığıyla birlikte kavuşan bu adamın sevincinden fazladır"

Düşünüyorum da, hiçbir şeye muhtaç olmayıp da herkesin ve herşeyin Kendisi'ne muhtaç olduğu Rabbimiz'i bu dereceli sevindirmek, insanın kendi yükümlülüğü olan birşey ile birleştirilmiş. Böyle bir lütuf olabilir mi? Bir yandan en günahlarından arınacak insan, diğer yandan Yüce Rabbi'ni bu denli sevindirecek. (Allah'a sonsuz şükürler olsun)

Yine düşünüyorum da, Kainatın Efendisi, Güzeller Güzeli Peygamberimiz bu sevinmenin derecesini o kadar etkili bir misal ile vermiş ki, hayret etmemek mümkün değil. Salat ve Selam üzerine olsun. Bütün kainattaki yıldızlar sayısınca.