Sayın “İsimsiz”,

24.4.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, şimdi yeni bir terbiye çıktı. En zengin ailelerden varoşlara kadar heryerde çocuklar şımartılıyor, şımartılıyor, firavun gibi yetiştiriliyor. Zengin-fakir, okumuş-cahil, görgülü-görgüsüz farkı olmadan hepsi böyle yetiştiriliyor. Allah sonumuzu hayır getirsin.

Bir ay önceydi, Yenişehir İşbankasının arkasındaki Cihan pidecisine gidiyorduk. Arkamızda bir karı koca ile dört yaşında kız çocukları vardı. Birden kız çocuk aşka geldi, bize “Terbiyesizler,” dedi. “Yol açın. Ben geliyorum.” Hayretler içinde kalmıştık. Nefesimiz kesildi. Şirret çocuğa yol verdik. Anne, babası hiçbir şey demedi. Bir arka masaya oturdular. O rezil çocuk hezeyanlarına devam etti. Annesine tükürdü. Babasına küfretti. Maşaallah, en ufak bir reaksiyon yok. Neler neler söylemedi, o çocuk.

İşte hanımefendi şimdi çocuklar böyle yetiştiriliyorsa öğretmenler ne yapsın? (Lütfen itiraz etmeyin) Yemin ederim ki siz de çocuğunuza edebi, terbiyeyi öğretmiyor, seyirci kalıyorsunuz. Yarın sizin oğlunuz da bu problemli bir inan olabilir. Lütfen efendim, şu lüzumsuz romantizmi bırakın. Çocuğunuzu yetiştirmeye çalışın. Onunla dost olun, arkadaş olun ama Allah aşkınıza onu şımartmayın. Japon terbiyesinde bir çocuğu şımartmak ona yapılacak en büyük kötülüktür. Onu psikiyatriste götürmek neye yarar? Ona lütfen gerçek bir beyefendiye, gerçek bir hanımefendiye danışarak gerçek terbiyeyi verin. Eğer böyle bir kimse bilmiyorsanız, tanımıyorsanız ben size göstereyim. Lütfen bana kızmayın. Bana darılmayın. Ben, ölüm bahasına da olsa doğruları söyleyen bir insanım. Realite bu efendim. İsterseniz bana küfredin. Ama ben sizin ve evladınızın iyiliğini, huzurunu, mutluluğunu sizden çok düşünüyorum. Lütfen beni anlamaya çalışın.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :