Bir lise ögretmeni günün birinde derste ögrencilerine bir teklifte bulunur: “Bir hayat deneyimine katilmak ister misiniz?”

Ögrenciler çok sevdikleri hocalarinin bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. “O zaman,yarinki ödevinize hazir olun. Yarin hepiniz birer plastik torba ve beser kilo patates getireceksiniz!”

Ögrenciler, bu isten pek birsey anlamamislardir. Ama, ertesi sabah hepsinin siralarinin üzerinde patatesler ve torbalar hazirdir. Kendisine merakli gözlerle bakan ögrencilerine söyle der ögretmen:

“Simdi, bugüne dek affetmeyi istemediginiz her kisi için bir patates alin, o kisinin adini o patatesin üzerine yazip torbanin içine koyun.”

Bazi ögrenciler torbalarina üçer–beser tane patates koyarken, bazilarinin torbasi neredeyse agzina kadar dolmustur.

Ögretmen, kendisine “Peki simdi ne olacak?” der gibi bakan ögrencilerine ikinci açiklamasini yapar:

“Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbalari yaninizda tasiyacaksiniz. Yattiginiz yatakta, bindiginiz otobüste, okuldayken siranizin üstünde.. hep yaninizda olacaklar.”

Aradan bir hafta geçmistir. Hocalari sinifa girer girmez, denileni yapmis olan ögrenciler sikayete baslarlar:

“Hocam, bu kadar agir torbayi her yere tasimak çok zor.”

“Hocam, patatesler kokmaya basladi. Vallahi, insanlar tuhaf gözlerle bakiyorlar bana artik.”

“Hem bunaldık, hem yorulduk...”

Ögretmen gülümseyerek ögrencilerine su dersi verir:

"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asil kendimizi cezalandiriyoruz. Kendimizi ruhumuzda agir yükler tasimaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi karsimizdaki kisiye bir ihsan olarak düsünüyoruz, halbuki affetmek en basta kendimize yaptigimiz bir iyiliktir."

Selam, sevgi, saygi ile

Siyah ve beyaz