Sayın  Manolya Hanım,

28.4.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bizler garip, yalnız, ıstırap çeken insanlarız. Pazatesi günü bir hanım bütün Türkiye’ye meydan okudu. Bizleri kahreden, çok üzen, çok ıstırap veren, ağlatan acı sözler söyledi. Ne yazık ki güvendiğimiz, bağlandığımız, inandığımız hiçbir yerden tık çıkmadı. Mehmet Akif, “Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır” diyordu. Ne yazık ki bu vatanı taşıyla, toprağıyla, insanıyla, bayrağıyla seven bizler kendimizi yapayalnız hissettik. Bu durumda bizlerden daha iyi garibin tarifi mi olur? Vatanımıza, toprağımıza dil uzatılıyor. İnanılır gibi değil. Hiçbir yerden ama hiçbir yerden ses gelmiyor.

Kıymetli yavrum, şu anda gözyaşlarımı tutamıyorum. Özür dilerim. Daha fazla yazamayacağım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :