Selamün Aleyküm

Bediüzzaman Hazretleri anlatıyor ;

"Bir zamanlar Eskişehir hapishanesinin penceresinde oturmuştum.Karşıdaki lisenin genç kızları, okulun avlusunda gülerek raks ediyorlardı.
Onları, o yabancı cennetlerinde cehennem hurileri hükmünde gördüm.Birden elli sene sonraki halleri bana göründü.Yani geçmişi gösteren sinemalar gibi, manevi ve hayali bir sinemada onların gelecekteki hayallerini seyrettim.
Onların sevinçleri eleme, gülmeleri ağlamaya dönmüştü.O gülen altmış kızdan ellisi toprak olmus, kabirde azap çekiyordu.
On taneside ihtiyarlamış, çirkinleşmisti.Fakat, herkes hayatlarını sefil bir şekilde yaşamış oldukları için  en yakınları dahi onlara adeta tiksinerek, nefretle bakıyorlardı.Belki de onlarda kendi hallerini görüyorlardı.Ben onlara ağladım."
Kim bilir, nice insana elli, atmış sene sonraki hali gösterilse, yarınki haline oturup şimdiden ağlayacak, belkide bir gecede ihtiyarlayıp şaçları ağaracaktır. Akibeti unutmak, başa gelecekten kurtulmaya yetmiyor. Bugünden iyi hazırlanmalı...

Selam,sevgi ve saygılar

Bir genç