Sayın “Küçük Büyüktür”,

2.5.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, o kadar önemli bir konuya değinmişsin ki… Dün sabah televizyonu açtım. Adına 1  Mayıs denilen vahşet, kin, nefret, intikam, ihanet bayramını muhtelif kanallardan seyrettim. İşçiyi istismardan başka hiçbir meziyetleri olmayan, adına sendika denilen ne idüğü belirsiz birtakım teşekküller İstanbul sokaklarını dehşete boğdular. Yetmiş milyonun gözünün önünde bankaların camları kırıldı, ATM’ler paramparça yapıldı, otomobiller parçalandı. Dükkanların camları kırıldı. İçerilerine molotof kokteylleri atıldı. Lanet olsun böyle bayrama. Buna bayram diyenlerin de…

Kıymetli yavrum, bir tek kişi kulağından tutulup da “ne yapıyorsun sen” denilmedi. Birtakım kimseler, birtakım yazar bozuntuları bu dehşete, bu vahşete, bu alçaklığa, bu namussuzluğa alkış tuttular. Çok haklısın yavrum. Her şey bir ilk adımla başlıyor. İyilik ve güzellik de, dehşet ve vahşet de. Böyle 1Mayıs bayramının Allah bin kere belasını versin. Sebep olanlar hayatlarının hayrını görmesinler. Yeter artık, yeter artık. Türk Milletinin haysiyeti, onuru, şerefi ayaklar altında çiğneniyor. Sıhhiye’de olaylar olmuş. Bir şerefsize mukabil on beş polis yaralanmış. İşte böylesi bir rezillik dünyanın bir tarafında görülmemiştir. Amerikan polisi, Fransız polisi, İngiliz polisi hele Alman polisi alçaklıklar karşısında, namussuzluklar karşısında canavar kesiliyor. Önüne geleni paramparça yapıyorlar. Ama iş Türk polisine gelince…

Değerli yavrum, dün hayatımın en acı, en ıstıraplı gününü yaşadım. Yakınımda bulunanlar benim öleceğimden korktular. Sabahleyin gazeteleri açıyorum, “Oooooohhhh, güllük, gülistanlık.” Herkes o 1Mayıs’taki dehşete alkış tutuyorlar. Pes doğrusu. Artık Türkiye’de söz bitti…

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :