Sayın Suzan Hanım,

3.6.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, Beş yaşında idim. Rahmetli annem edebiyat öğretmeniydi. Bir gün elinde bir defter ve kalemle çıkageldi. Bana dedi ki “Yaz oğlum.”

“Oğlum, Allah’ın ve Peygamberin inan dediklerinden başka hiç kimseye, hiçbirşeye inanma.”

Yetmiş yıl annemin bu sözünü düşündüm ve karşılaştığım her müşkülümde uyguladım.

Değerli yavrum, bütün mesele tek gerçek, tek hakikat olarak Kur’an’ı ve Hadisi kabul etmek. Onun dışında herşey ne dereceye kadar Kur’an ve Hadise uyuyorsa yanlız onlara itibar etmek. Bugün ne görüyoruz? Herkes kendine göre birini put edinmiş. Falanca şöyle diyor, filanca böyle diyor. Bize ne bunlardan? İsteyen istediğini söyler. İsteyen istediğini yazar. Bunlar bizi hiç ilgilendirmez. Önemli olan okuduklarımızı hayatımıza intikal ettirebilmek. Kırk yıldır Peygamber Efendimizin “Ya hayır söyle, yahut sus.” Hadis-i Şerifini hayatlarında yaşamalarını insanlara söylüyorum. Bugüne kadar yaşayan görmedim. Hep laf. Hep kuru edebiyat. Ama onlar da kimseye bir fayda vermiyor ki. Biz, onlardan olmayalım. Birisi rahmetli Azize Anne’ye bir çorba tarifi verse Azize Anne ertesi günü onu muhakkak pişirirdi. Bilmem ne demek istediğimi anlatabildim mi? Sözleriyle hava basan, çalım atan insanlara değil, yaşantılarıyla örnek olanlara, öğrendiklerini tatbik edenlere saygı duyalım. İnşallah yavrum sen de böyle güzel bir insan olarak ailene, memlekete ve bütün insanlığa faydalı olursun.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :