Sayın Mücahit Bey,

17.6.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, o yazı bana ait. Hiçbir yanlşlık yok. Olay aynen o şekilde cereyan etti. Gençlik heyecanlarım beni çok rahatsız ediyordu. Doktora gittim, ilaç istedim. İstedim ki o ilaç beni teskin etsin. Doktor, beni hayal kırıklığına uğrattı. Sen dedi, aslan gibi delikanlısın, ilaç alacağın kadar geneleve gitsene. Doğrusu doktorun bu sözü beni şoke etmişti. O can sıkıntısı içinde sinemaya gittim. Filmde bir Alman kasabası gösteriliyordu. Ortada akan nehir zaman zaman taşkınlık yapıyor, ekinleri ve evleri su basıyordu. Sonra oraya elektrik üretecek tesisler kuruldu. Birsüre sonra o deli dolu akan nehirden elektrik üretildi. Bir enerji, başka bir enerjiye dönüştürüldü. Evler aydınlandı, hastaneler, okullar aydınlandı. İşyerleri pırıl pırıl oldu. Sinemadan çıkınca bende bir fikir uyandı. İçimdeki cinsel enerjiyi kültür yoluyla yüceltmek istedim. Okudum, okudum, deliler gibi, çılgınlar gibi okudum. Gecemi gündüzüme kattım ve Türkiye’nin en kültürlü insanı oldum. Artık beni rahatsız eden o duygular kaybolmuştu. Aklım fikrim yeni okuyacağım kitaplardaydı. Böylece çok temiz bir gençlik dönemi geçirdim. Evlilik yaşına gelmiştim. Yirmisekiz yaşında melek gibi bir insanla evlendim. Yüce Allah geçirdiğim tertemiz bir gençlik döneminden sonra bana insan mı melek mi olduğunu bir türlü anlayamadığım bir mübarek eş gönderdi. 44 yıl çağın en güzel evliliğini yaşadık. Bu süre içinde bir kere bile birbirimizi kırmadık, incitmedik. Bizim evde hiçbir zaman kavga, münakaşa olmadı. Çünkü evimize ilk adımı attığımız anda bir mukavele yapmıştık. Dedik ki “Bu evde ne senin dediğin olacak, ne benim dediğim olacak. Yanlız Allah’ın ve Peygamberin dediği olacak.”

Durum böyle yavrum. Herhalde istediğin cevabı öğrendin. Kabul edersin, etmezsin, senin bileceğin iş. Ona karışamam. Yeni maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :