Saygı Değer Büyüğüm,

Hürmetle ellerinizden öpüyorum. Tüm gönül dostlarına da sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Efendim bu aralar şimdiye kadar yaşamadığım bir iç yolculuğun içindeyim, beni bu iç yolculuk serüvenime hazırlayan ve bu yolda yanlız bırakmayan "RİLKE" isimli kitabınıza size çok ama çok teşekkür ediyorum. Müsade ederseniz sizinle ve tüm dostlarla paylaşmak istiyorum.

Kitabın ilk sayfasından itibaren sanki kendimi bir öğretmenin elimden tutup beni kendi içimde gezdirir buldum çok farklı duygularla defalarca okudum. Her karanlık noktanın RİLKE ile yani sizinle aydınlanışını izliyor anlatamadığım bir coşku yaşıyorum. İlk başlangıç sayfasında RİLKE'den "sorunlarımı çözen yürüyecek yolumu gösteren göz yaşıma ortak olan düşüncelerimi paylaşan bir dost olarak" gördüğünüzü yazıyordunuz. Anladım ki RİLKE benimde dostum oldu. Elimden her tutuşta hiç ayrılmayalım diyordum. Yanlızlık artık bana yük değil sevgili ile buluşma olmuştu. Rilke ile birlikte  kendi iç yolculuğumda karanlıkların aydınlanmasıyla kendimi görmeyi öğreniyordum. Gördüklerimle kendimi sevmeye başladım. Allahım bana bir dostuyla kendimi tanımayı öğretiyordu. Artık RİLKE her aydınlattığı kör karanlığımda benden bir parça olmuştu.

İnsanın kendi yolculuğunda yol gösterici olmadan yolunu bulamayacağını birkez daha anlamıştım.

"Rodin, ün kazanmazdan önce yapayanlızdı. Ulaştığı ün ise onu belki dahada yalnızlaştırdı. Çünkü ün dedikleride, alt tarafı yeni bir ad etrafında toplanan bütün yanlış anlaşılmaların toplamıdır. Böyle diyor Rilke, Rodin için. Ne varki, biraz da kendini anlatmış oluyor. Rilkede, ömrü boyunca kendi büyük yanlızlığını yaşadı. Yaşamın bir bölümü değil kendisi oldu yanlızlık... (Rilke sayfa 6 ilk parağraf)

Defalarca okuduğum bu parağrafta kendi büyük gerçeğime yalnızlıkla ulaşacağımı anlamama neden olmuştu. Çünkü yalnızlığın içindeki sır insanın kendi sırrıydı.

Yanlızlığın aslında insanın kendini tanıması için yaşaması gereken en güzel eğitim olduğunu şimdi daha iyi anlıyordum.

Genç Bir Şaire Mektupların da bakın ne diyor:

"İçinize dönün, hayatınızın kaynadığı derinlikleri yoklayın; onun kaynağında siz, yaratmanız gerekiyor mu sorusunun karşılığını bulacaksınız içinizdeki ezgileri, size seslendikleri gibi alın. Belki sanatçı olarak doğduğunuzu tanıtlar. Boyun eğin o zaman alın yazınıza, yükünü ve büyüklüğünü de dıştan gelebilecek bir karşılık beklemeden taşıyın, çünkü yaratıcı, başlı başına bir dünya olmalı ve herşeyi içinde, bağlandığı tabiatta  bulmalı.

Ama belki, içinize, yanlızlığınıza bu işten sonrada gene, şair olmaktan vazgeçmek zorunda kalırsanız (dediğim gibi, yazmamak için) insanın yazmadan da yaşayabileceğini duyması yeter. O zamanda gene, sizden dilediğim bu içe dönüş boşuna değildir. Hayatınız, o andan başlayarak öz yollar bulacaktır." (Rilke sayfa 6, 3. paragraf)

Buradaki yolculuğumda da kendi içimdeki güzelliklerin sizinle birlikte ortaya çıkışını kendime anlatılmasıdır. Bazen bizde içimizdeki güzelliği bilmediğimiz için ortaya çıkaran sizinle hayret ve hayranlıkla izliyoruz.

Güzelliklerin paylaşılması ise yaradana olan şükrümüz diye düşünüyorum. Acaba daha hangi güzellikleri barındırıyoruz kendi içimizde zamanla bunlarıda öğreneceğiz. Kendi içimizdekileri de paylaşırken sadece doğarken de bizimle olan yaşadığımız dünyaya borçlu olduğumuz evrendeki yeri almamız diye bilirmiyiz acaba..

Enerjimizi içimize döndürdüğümüzde  dışarının hengamesinden nasıl kurtulduğumuzu artık eskisi kadar bizi etkilemediğini görüyorum.

Birkaç sayfada bile yaptığım yolculuğun beni nerelere götürdüğünü sizlerle paylaşmaya çalıştım. Okudukça paylaşmaya devam edeceğim.

Sonsuz sevgi ve saygılarımla...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :