Çok saygıdeğer büyüğüm … EN DERİN YARAYI  yaşayan biri olarak duygularımıza tercuman oldunuz.   Anne ve babamın kız evladı olmanın ızdırabı ve üzüntüsü içindeyim . Çünkü  yıllarca anne ve babama gösterdiğim fedakarlık  onların yanında kabul görülmediğini  fark ettim.  Annem  on tane kızım  bir oğlum etmez demişti bir zamanlar…

Ne kadar acı….. Sonra  evlenince  varlığından feragatname vermem için beni notere yolladılar. Evliliğimin  onbeş  yılı çok acı geçti….Bir daire sözü verdiler . Ev bitince  kızım biz kendimize bakıyoruz Allah işini rast getirsin dediler… Köklerinden koparılmışken Rabbim sizin sitenizi  karşıma çıkardı. Her gün  yudum yudum aldığım  hayat suyunuzla  iç dünyasını harabesini tamire çalışan  biri olarak  sonsuz minettarlığımı sunmak istiyorum efendim… Sayenizde maddenin soğukluğunu mananın sıcaklığını  hissetmeye çalışıyorum.  Bazen sizi  okurken  kendi özüme  iniyorum taa derinlere. Hoş duygular  yaşıyorum, arınıyorum sanki. Yağmur sonrası  gibi  ferahlıyorum.

            Birkaç ay önce   meilime vermiş olduğunuz cevapla  da  çevremdekilerin   “hayırsız evlat “ gözüyle bakmalarına karşın  sizin manevi desteğinizi yanımda  bilerek  ve gerçekten  davamda kendimi  haklı görerek tavrımı koydum.  En yakınlarımın benim bu durumumdan  çok keyiflendiklerini  fark ediyor, üzülüyormuş gibi davranmalarına dayanamıyorum. Gayri samimi  insanlara  nasıl davranmam lazım…… Kopan aile bağları  tekrar düzeltilebilir mi ? Yoksa  kendime  ayrı bir yol mu çizmeliyim?

            Bilmeyerek yanlış bir  söz yazdıysam affınıza sığınarak sevgi sayı ve hürmetlerle.

            Dualarınıza bizleri de eklemeniz ümidiyle…. 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :