Değerli büyüğüm Sabri Bey amca;

                Bugün haftanın ilk günü pazartesi ve benim içim içime sığmıyor. şyerime besmeleyle girdim, halen çalışabildğim bir işi bana ihsan eden Yüce Allah' a teşekkür ve şükürlerimi arz ettim. ana verdiği sonsuz nimetler için, sağlığım için ve herşeyden önce halen yaşıyor olduğum için Rabbime teşekkür ettim Sabri amca. Ancak herşeyden önce sizi tanımama vesile olduğu için.Önceden hafta sonları işyerini o kadar da özlemezdim. ma hergünü adeta iple çekiyorum. Acaba gönül sohpetlerinde neler var, kimler ne danışmış ve ne cevaplar verilmiş, neler tavsiye edilmiş evde özellikle okumuyorum ki biriksinde, okurken daha büyük bir keyif alayım diye işyerine saklıyorum. Yalnız bu hafta sonu genç yaşta bir yakınımı kaybettim.Ölümü bizi çok üzdü.Hayat gerçekten de çok boş herşey bir anlık anne ve babası kahroldular. Gözleri gibi mukayet oldukları epilepsi hastası çocukları denizde boğuldu. Onun şokunu uzun bir süre atlatamazlar gibime geliyor. Böyle bir üzüntüm oldu maalesef. Bunun dişinda şükürler olsun. YÜCE MEVLA dan onlar için sabırların en büyüğünü diledim.Yapacak başka birşey yok. İnsan bir noktada, ne kadar aciz ve ne kadar zavallı. Kibir yapıp kendini birşey zannedenler, ahkam kesenler, şu fani dünyada kasıla kasıla yürüyen ve insanlara eziyet eden Firavunlar. Hey gidi hey!!

İnsanın aklının başına gelmesi, derlenip toparlanması için ille de bir musibet mi gelmeli başa?

     Ellerinizden öper, sağlığınız, sıhhatiniz ve ömrünüzün bereketli olması için Yüce Allah'a duacı olduğumu bilmenizi isterim.Sizi çok ama çok seviyorum.

       DERYA