Sayın Serap Hanım,

29.7.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, insanın rızkını Allah verir. Hiç bu sözlere kulak asma. İnsan hangi çevrede bulunursa bulunsun ve o insan kemalin, olgunluğun zirvesinde de olsa muhakkak onu sevenler de olur, sevmeyenler de olur. Hiç oralı olma yavrum. Biz kendi dünyamızı yaşayalım. İnsanca, efendice, medenice bir hayat yaşayalım. Başkaları ne derse desin. Hayat, Yunus’un zamanında da böyleydi. Mevlana’nın zamanında da böyleydi. Hep böyle olacak. Bütün bunlardan bize ne? Biz, yanlız sevmeye geldik. Çevremizde seveceğimiz bir insan yoksa biz de o zaman İslam büyüklerine gönül verelim. Hayat, yaşamak, güzelliklerle dolu. Ama görene. Onun için boşuna dememişler: “Görenedir görene, köre nedir, köre ne?” Biz, o güzellikleri yaşayalım. Biz, sevgileri, dostlukları yaşayalım. Biz, elimizden geldiği kadar herkese iyilik yapalım. İsteyen bizim dedikodumuzu yapsın, isteyen küfretsin. Bunlardan bize ne?

Değerli yavrum, senin de böyle düşündüğüne ve böyle yaşayacağına inanıyorum.

Selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :