Çok sevdiğim Büyüğüm,

Sizi çok özlemiş olduğum duygularım eşliğinde yazıyorum, inşallah iyisinizdir. Müsadenizle danışmak istediğim şeyleri yazıyorum:

1)- "Haya imandandır" buyuruluyor bizlere. Burada bahsedilen "haya"yı utanmak olarak çevirebilir miyiz? Utanmak normalde iyi bir vasıf olarak gösterilir, ancak derinlemesine baktığım zaman utanmanın arkasında da nefsin olabileceğini düşünüyorum. (Mesela bir pazarlıkta çevremdekilerin "parayı ne kadar seviyor" diye hakkımda düşünmelerinden çekinirim, bu da nefisle ilgili olsa gerek) Bu konuda aydınlatır mısınız?

2)-Günümüz ticari ilişkilerinde "pazarlık" nasıl olmalıdır? Mesela bir malın satışında bazı satıcılar, satmayı düşündükleri fiyatın yukarısında bir fiyat ile başlayıp indirim yaptım diye düşündüğü fiyata kadar indirim yaptığını söyler alıcıya. Bu doğru mudur? Kısmen ticaret ile uğraşan biri olarak bu söylediğim yöntemi tasvip etmedim ve satışta her zaman aklımdaki fiyatı söyledim, pazarlık sonunda fiyat düştüyse de düşündüğümün altına düştü, veyahut son fiyatı söylediğim için indirim yapmadım, sonuç olarak ya malı değerinden düşük satmış oldum, ya da anut bir satıcı oldum. Bu konuda nasıl davranmalıyız.

Yine mal alımında ne kadar ısrarcı olmalıyız pazarlık ederken? Üslubumuz nasıl olmalıdır. Bazı satıcılardan indirim talep edildiği zaman sanki kendisine kurşun atılmış gibi tepki veriyorlar. Aynı şekilde bazen öyle bir pazarlığa şahit olurum ki; alıcı satıcıyı bıktırır, satıcıya "keşke almasa da beni bırakıp gitse" dedirtir. Rica etsem, "pazarlık" konusunu detaylı anlatabilir misiniz?

Hürmetle, muhabbetle, özlemle güzel Ellerinizden öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :