Saygıdeğer Muhterem Hocam,

Senelik izinde olmam nedeniyle size ve gönül dostlarıma yazamadım. Gönülden sizleri çok özledim. Sizi ve rahmetli Rana hanımefendiyi de rüyamda gördüm. İşe başlar başlamaz sitenize girip gönül dostlarının yazılarını ve sizin cevaplarınızı okudum. izinli olduğum süre içinde memleketten gelen ablam, yeğenlerim ve yeğenlerimin çocuklarıyla birlikte oldum, epeyce kalabalık olduk, hoşça da vakit geçirmeye çalıştık ama yeğenlerimin çocuklarının yaramazlıkları sabrımızın sınırlarını oldukça zorladılar. anneleri de onlara sadece bagırma, yapma demekle yetiniyordu. bizler müdahale ettiğimizde anneleirin yüzünün şekli değişiyordu. Misafir oldukları içinde pek de birşey söylemememeye çalıştık. Kendi kendime soruyordum acaba ben anne olmadığım için mi çocukları anlamıyordum. Yeğenlerim sakin, mütevazi, kendi hallerinde kimseler çocukların bu kadar çok yaramaz olması laftan sözden anlamamasını nasıl yorumlarsınız?

Hürmetle gül ellerinizden öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :