Sayın Yusuf Bey,

11.8.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bu yazdığın yazarların bir tanesini bile gerektiği şekilde anlayabilmek için bir ömür yetişmez. Bizim en büyük hatamız bu: Bilgiçlik sevdası. “Ben onu da okudum, bunu da okudum. Ben onu da bilirim, bunu da bilirim.” Peki sonra? Sen hangi güzelliği yaşadın? Hangi kemale ulaştın? Hangi eserleri verdin? Bu nedenle derim ki o yazarları tekrar tekrar okuyun. Bir Cehov, insana yepyeni dünyalar kazandırabilir. Onu otuz kere, kırk kere okuyun. Biliyorum, bu cevabım hoşunuza gitmeyecek. Neylersiniz ki benim görevim kimsenin hoşuna gitmek değil, onlara hayatın gerçek yüzünü gösterebilmek. Eğer bunu yapamıyorsam bana da yazıklar olsun.

Nefis eğitimi için önce kendimizi kimseden üstün görmeyeceğiz. Sokata gördüğümüz her insanı bizden daha değerli kabul edeceğiz. O günkü şartlarımız neyse onu olduğu gibi kabul edecek, ben, şunu da isterim, bunu da isterim şımarıklığına düşmeyeceğiz. Biz acaba yediğimiz yemeğe, giydiğimiz elbiseye, oturduğumuz eve, evli isek hayat arkadaşımıza, çalışıyorsak işimize acaba layık mıyız? Bunun muhasebesini yapacağız. Gerçek edebi yaşayanlar hemen belli olurlar. Onlar oturup kalkmalarıyla, hayat karşısında aldıkları tavırla, yürümeleriyle, konuşmalarıyla hele sükûtlarıyla hemen belli olurlar. Günümüz insanları dinlemesini bilmiyorlar. Dinler görünürlerken bile söyleyecekleri parlak sözleri düşünüyorlar. İnsanlar bu kafayla hiçbir yere varamazlar. Büyük veli Kenan Rıfai, “Sükût olsun sana tevhid.” der. Şimdilik bunlara riayet edelim, günlük hayatımızda yaşayalım, sonra diğerleri gelir.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :