Sayın İlknur Hanım,

30.8.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, senin arkadaşın daha denizi görmeden paçaları sıvamış. Onun zahiri görünüşüne bakıp bir adam sanmış. Halbuki o, henüz şahsiyetini bulamamış bir zavallı. Bir insanla tanışıldığı zaman basamak metoduna göre hareket edilmezse sonu hep böyle oluyor. Bu basamak metodunu kaç kere anlattım. Gene de söyleyeyim. İnsanlarla ilişki kurarken daima dikkatli olmalı. Her adımı atarken tekrar tekrar düşünmeli. Bazı insanlar merdivenin muhtelif basamaklarında tökezleyebilirler. İşte orada maçı bitirmek gerekir. İstese de istemese de her insan konuşurken açık verir. Muhtelif nüanslarla gerçek kişiliğini ortaya koyar. Orda yapılacak iş demek ki bu insanla buraya kadarmış deyip arada bir merhaba bırakıp maçı bitirmek gerekir. Ne yazık ki bizim insanlarımız bunu yapamıyorlar. Kadın erkek hemen karşı tarafa kanıp herşey olup bitti gibi hareket ediyorlar. Benim çocukluğumda çok kullanılan bir söz vardı: “Karamanın koyunu, sonra çıkar oyunu” derlerdi. Olay böyle yavrum. Artık kendi salaklığımızdan oturup ömür boyu gözyaşı dökmenin bir anlamı yok. Bu çocuk şahsiyeti teşekkül etmemiş, zavallı, paçavranın biri. Böylesi insanlardan ne arkadaş olur, ne sevgili olur, ne koca olur. Maç bitince sahadan uzaklaşılır. Oturup salak salak gözyaşı dökmek, böylesi bir it oğlu it için değer mi? Eğer onda en ufak bir adamlık olsaydı annesi ve babasına “Benim bir kız arkadaşım var. Ona evlenme teklif ettim. Ölürüm yine vazgeçmem.” diyebilirdi. Böylesi bir yaratık için gözyaşı dökmek aptallıkların en büyüğü değil midir? Benim diyeceklerim bu kadar.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :