Degerli Amcacigim,

Ben size birkac gun once yabanci bir kizla biten arkadasligimizi anlatan bir mektup yollamistim. Cok sagolun cevabini da almistim ve uygulamaya da derhal koydum. Yalniz bu konuyla ilgili soyle bir ikilemde kaldim. Sizinle yazismadan once icimde hala merhametten kaynaklanan bir yakinlik duygusu vardi ve bana aci veriyordu. Simdi ise fikrim diger uca kaydi. Bu kadindan nefret etsem adeta butun kadinlardan nefret ediyorum. Her kadinin icinde bir seytan olduguna inanacagim geliyor. Hepsinin hain ve bencil oldugunu, kendi mutlulugundan baska hicbir seyi gozu gormeyen duygusal sehvetperestler oldugunu icimden geciriyorum. Ben bu olaydan once hicbir Allah'in kuluna kinle, tiksintiyle bakmamistim.

Simdi icimde olusan duygulari, daha dogrusu esintileri nasil anlamlandirmaliyim? Dikkat ve tecrube mi kazaniyorum, yoksa fena bir insan mi oluyorum? Fenalik uzerinden dusunmeyi, kimseye guvenmez gozlerle bakmayi istemedigim icin soruyorum. Bunun orta yolu nedir? Eger abes bir soru olduysa affinizi dilerim. Tesekkurler eder, saygiyla ellerinizden operim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :