Sayın Özden Hanım,

4.9.2009 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, hem bu  can sıkıntısı olayı hem sıkılıyorum diye suratını asıp neşesiz bir tavırla bunu çevresine söylemek çok, ama pek çok tehlikeli bir hastalıktır. Böyle yetişen insanlar yarın hayatı kendilerine de, eşlerine de, çevrelerine de zehir ederler. Bu hastalığın bir an evvel tedavisi gerekir. Günlük palyatif tedbirlerle bunu geçiştirmeye çalışmak çok yanlış bir durumdur. Önemli olan o sıkılıyorum diyen insanı hayatın sonsuz güzelliklerine götürmektir. Allah, o kadar güzel, öyle muhteşem bir dünya yaratmış ki ağaçlarıyla, çiçekleriyle, kuşlarıyla, çeşitli güzellikteki hayvanlarıyla bir yeryüzü cenneti karşısında insan nasıl sıkılabilir, nasıl gözlerini bu güzelliklere kapayabilir? İçinde yaşadığımız dünyada insanın yüzlerce yıl yaşasa yine de bitiremeyeceği güzellikte sonsuz incelikler var. İşte müzik dünyası: Bach’lar, Beethooven’ler, Mozart’lar, Mendelsson’lar, İşte Üçüncü Selim’ler, Dede Efendi’ler, Itri’ler. İşte günümüzün pırıl pırıl sanatçıları: Bir Ahmet Özhan’ı dinlemekten insan nasıl bıkabilir? Münir Nurettin’i dinlemeye yıllar yeter mi? İşte resim: Dev gibi ressamlar. Ben, ortaokuldan beri her gün Leonardo De Vinci’nin Mona Lisa’sına bakıyorum. Yine de doyamadım. İşte Renoir’ler, işte Dega’lar, işte Utrillo’lar... İşte edebiyat dünyası: İşte Shakespeare, işte Tostoy, işte Dostoyevski, Gorki, Cehov, işte Geothe, Rilke, işte Kafka, işte Yunus Emre, Necip Fazıl, Yahya Kemal, Hamdi Tanpınar, Fazıl Hüsnü, Cahit Külebi, Cahit Sıtkı, Gülten Akın, Sezai Karakoç. İşte inanılmaz güzellikteki hikayeleriyle Sait Faik, işte başlı başına bir dünya olan Samiha Ayverdi, Peyami Safa...

İnsanın yüzlerce yıllık ömrü olsa o güzellikleri algılamaya, özümlemeye yeter mi? Şimdi biz bütün bu güzelliklere sırtımızı dönüyoruz, “Ay sıkılıyorum, ay patlıyorum” diyoruz. Bu utanç verici bir hareket değil mi?

İnşallah sevgili yavruarımıza bu güzellikleri tanıtır ve onların önünde yepyeni dünyaların açılmasına sebep oluruz. O kadar güzel bir dünyada yaşıyoruz ki ne olur şu arabesk dünyaları bıraksak. O pis, o iğrenç, o kokuşmuş arabeski bıraksak. Yüzümüzü güzellikler alemine dönsek. Işıkla, renkle, sevgiyle tanışsak...

Diyeceklerim bu kadar.

Selam, saygı ve sevgi ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :