Sayın “Desem ki..”,

13.9.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bir gün Resulullah Efendimize gelirler. “Sizin sevdiğiniz, beğendiğiniz falanca kimse var ya o bazı akşamlar meyhaneye gidiyor, içki içiyor.” derPeygamber Efendimiz bu sözlerin kıskançlık saikasıyla söylendiğini hisseder ve “Evet,” der, “onun içki içtiğini biliyorum ama her şeye rağmen ondaki Allah ve Peygamber aşkı hiç birinizde yok. Hepimiz dua edelim, inşallah Cenab-ı Hak, en kısa zamanda onu bu illetten kurtarsın.” Aradan bir kaç gün geçer, o zat yine meyhaneye gider. İçkisini söyler, tam ağzına götürecekken öyle bir tiksinme hissi duyar ki, öyle iğrenir ki sanki midesi ağzına gelir. Büyük bir nefretle ve tiksintiyle içki kadehini yere fırlatır, “tövbeler olsun” der, “ölüm bahasına da olsa bu pisliği ağzıma sürmeyeceğim.” Sonra gider Peygambere durumu anlatır, Peygamber sırtını okşar, “Şükürler olsun.” der...

Değerli yavrum, hayatta sağlıklı, mutlu, huzurlu yaşayabilmemiz için tolerans sahibi olmaya mecburuz. Çünkü içinde yaşadığımız hayatta o kadar çeşitli insanlar var ki ve bizim gibi düşünen, hisseden kimseler o kadar az ki. İnsanlar hayat içinde çeşitli davranışlar gösterecekler. İnananlardan çok inanmayanlar olacak. Ciddi insanlardan çok soytarılar olacak. O seni hıçkıra hıçkıra ağlatan akraban zilli düdüğün birisi. Benim çocukluğumda sahibinin sesi plakları vardı. Plağın kapağında bir köpek resmi vardı. O bir gramafonun önünde ürüyüp duruyordu. İşte senin akraban da o köpeklerden birisi. Ona ağlayacak ne var? O, sahibinin sesi bir köpek. Aldığını verecek. Onda düşünce, muhakeme, idrak, iz’an, bilgi, görgü, insanlık, kültür ne gezer? Onun lafıyla insan tuvalete bile gitmez.

Değerli yavrum, sen tertemiz, pırıl pırıl bir insansın. Ağlasan da, hıçkırsan da onlar seni anlayamaz ki. Onun için İnönü’nün yaptığını yap. 1950 seçimlerinde İnönü seçimi kaybetmişti. O zamanların İzmir Belediye Başkanı bir konuşma yapıyor ve “İnönü’yü öldürmeli.” diyor, “ama yetmez.” diye ilave ediyor. “Önce derisini yüzmeli sonra o derinin içine saman doldurmalı.” Bu konuşmayı İnönü’ye anlatıyorlar. O dinliyor, dinliyor, sonra sağ omuzunu iki kere hafifçe yukarı kaldırıyor ve “Deeeer” diyor. Ben, hiç kimsenin bu kadar güzel cevap verdiğini duymadım. Sevgili yavrum, keşke bizler de bizi üzen olaylar karşısında böyle “deeeer” diyebilsek...

Kıymetli yavrum, hayatta kimseye takılma. Bu dünya böyle. Kainatın en büyük şairi Yunus Emre:

“Bu dünya dopdolu kalleş,

Her birinden bir ses gelir”

diyordu. Sonra ilave ediyordu:

“Hakkı gerçek sevenlere

Cümle alem kardeş gelir.”

Biz yaşadığımız sürece her kafadan bir ses çıkacak. Bizi sevenler de olacak sevmeyenler de olacak, beğenenler de olacak, beğenmeyenler de olacak. Bunları tabii karşılayacağız. Gülüp geçeceğiz. Kainatta yanlız iki ses önemli: “Allah’ın ve Peygamerin sesi”. Diğer seslerden bize ne? Fransız şairi Aragon, kendini eleştiren, yerden yere vuran insanlar için “Tatara titiri” derdi. Gülüp geçerdi. Hayat böyle yavrum. Tasavvufta bir kural vardır. Derler ki “Her Musa’nın bir firavunu vardır.”...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :