Çok sevdiğim Büyüğüm,
 
Sizinle Kadir Gecesi görüşmemizden sonra bir konu sürekli kafamı meşgul etti. Ve sonunda aklımdaki bir soruyla birleştirip yazılmaya değer bir yazı haline getirmeye karar verdim. Efendim, özür dilerim...
Size telefon etmeden önce masama oturdum, kağıt ve kalemimi hazırladım, bahsedeceğim/soracağım konuları maddeler halinde sıraladım. Kağıdımda sormak üzere iki adet soru vardı. Nasıl olduysa -sizden çok çekindiğimden olacak- ağzımdan "müsadeniz olursa bir soru sormak istiyorum" kelimeleri döküldü. Daha sonra sesinizin sıcaklğı ve samimiyetini dinledikçe, ikinci soruyu sorma cesaretini bulup, sözümde durmamış oldum. Kusurumu affedin, bir hata ettim. Sözünde durmayan bir insan olduğumu düşünmenizi istemem...
 
Efendim, naçiz sorum şöyle.
Trt Gap kanalında yapmış olduğunuz konuşmaların ikincisinde "bir kap yemek" konusundaki sözlerinizi aklıma da notuma da yazdım. Gerçekten de özellikle doğu kültürü bu çok çeşitli yemek konusunda aşırı taraftalar… Ben de bu ailelere mensup biri olarak, hayatımın çoğunu böyle sofralarda geçirdim. Her ne kadar aileme bu konunun önemi anlatmaya çalışıp, tek bir çeşite teşvik etsem de biraz “iş işten geçmiş”. Onun için ben şimdilik kendimi ve nasip olursa kendi kuracağım aileyi bu şekilde terbiye etmeyi düşünüyorum. Efendim, tamam, öğlen tek çeşit, akşam tek çeşit yedik. Ve o tencere bitinceye kadar başka bir şey yemedik. Buna karşılık kahvaltıda sınırları nasıl belirlememiz gerekir. Örneğin Ekmek-Peynir-Çay üçlüsünü asla küçümsemem ve imkanlar elvermezse sizin gibi kuru ekmekle de yetinmeye çalışırım ancak imkanlar elverdiği zaman sınırlarımızı nasıl çizmemiz gerekir. Örneğin; Çay, Peynir Tereyağı, Bal, Reçel, Yumurta, Zeytin, Çoban Salata, Yoğurt bunların bir kahvaltıda bulunmasını da biraz fazla buluyorum, nitekim her böyle çeşitli kahvaltılardan kalkınca mide rahatsızlığı çekiyorum. Aydınlatırsanız sevinirim.

Saygıyla Ellerinizden öperim

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :