Saygılar Sabri Bey Amca, ellerinizden öperim. Hayırlı bayramlar dilerim.

Bugün çok güzel bir olaya şahit oldum. Sizler ile paylaşmak istedim.

 Abimin muhabbet kuşu yavrulamıştı. Ama malesef Allah o yavruyu sakat dünyaya getirmişti. Ayakları tutmuyordu. Bu yüzden de sürünerek, gagası ile kendini çekerek hareket edebiliyor, yaşamını bu şekilde idame ettiriyordu. Bu kuşu annem, kendisinin yalnız yaşayan diğer kuşunun yanına “acaba anlaşabilirler mi” diye koymuş ve anlaştıklarını görünce birbirlerinden ayırmamıştı. Annem veteriner hekime kuşu iyileşebilir mi umudu ile de götürmüş ancak veterinerin cevabı kendisini çok üzmüştü: “Hanım efendi kuşunuz böyle yaşayarak acı çekiyor, izin verirseniz öldüreyim”.  Annem izin vermemiş, ne yapalım demiş, bu şekilde yaşam savaşı vererekte hayatını idame ettirebiliyor, yaşayabildiği kadar yaşasın, diye düşünmüştü.

Bugün eve geldiğimde (bir süredir şehir dışında olduğum için eve gelememiş ve kuşu görememiştim, ilk defa bugün gördüm) kafese baktım, kuşun halini görünce çok üzüldüm. Ama birde çok sevindiğim bir şey gördüm; sakat olan kuş hamile idi. Anneme kafese hemen yavrulacağı bir yuva bulup koymamız gerektiğini, kuşun hamile olduğunu söyledim. Annem kafesi bir güzel temizledi, daha önceden kullanılan bir yuvayı kafesin içerisine yerleştirdi ve aradan on dakika geçti veya geçmedi kafesin içindeki yuvaya gözattığımda kuşun hemem bir tane yumurta bıraktığını gördüm. İnanılacak gibi değildi. Canının bir veteriner tarafından alınacağı kuş, şimdi sanki başka canlar dünyaya getirmek için yaşadığını haykırıyordu. Ve Allah o kuşa mücadelesinin karşılığını en güzel şekilde veriyordu. Kuş belki de uzun bir süredir yavrulayacağı o yuvanın gelmesini bekiyordu ve Allah ona gönderdi. Kimbilir vücudunun içerisinde belki ne kadar bir süredir o yumurtayı tutuyordu.

Kendime bu olaydan bazı dersler çıkardım: öncelikle kesinlikle mücadelede pes edilmemesi gerektiğini, Allah´ın kimseye kaldıramayacağı yükü yüklemeyeceğini, her sabrın sonunun selamet olacağını, her sıkıntının bir ferahı olacağını, herşeyin Allah´ın takdiri ve bizim için en hayırlısı olduğunu, hiçbir zaman ümitsizliğe düşülmemesi gerektiğini ve belki de hepsinden önemlisi; “karamsarlığın en büyük günah olduğunu” şimdi daha iyi anladığımı düşünüyorum.

Saygılar, Sevgilerin EN BÜYÜĞÜ, ellerinizden öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :