Muhterem büyüğüm,

Sizi şimdiye kadar hep geri planda izledim, yazmak kısmet olmadı. Artık bugün uzun süredir size açmak istediğim ve beni artık çok huzursuz etmeye başlayan bir derdimi paylaşmaya karar verdim. Aslında bayramda yazmak için başlamıştım ama bu güne ertelemeyi uygun buldum. Allah sizi başımızdan eksik etmesin. Sizden hep razı olsun.

Değerli hocam benim sorunlarım eşimin işi ve sorumsuzluğuyla ilgili. Bu durum bizi nerdeyse ayrılma çizgisine kadar getirdi. Biliyorsunuz bir süredir ekonomik krizden de dolayı işler çok durgun seyrediyor. Eşim daha önce bazı ortaklarıyla toptan giyim ticareti üzerine iş tutmuştu. Ama onlardan beklemediği bir kazık yedi. İşini ayırdı ama bu sefer de müşterilerini kaybetti. Ekonomik kriz de araya girince iyice zor durumda kaldık. Bu durum onu hem çok üzdü ama bir taraftan da rehavete itti. Şimdi her gün çıkıyor ama işyerinde oturup oturup geri geliyor. Ben de çalışan bir hanımım. Evin bütün sorumluluğunu üzerime yüklenmiş hissediyorum ve iyice bunalıyorum. Her akşamımız artık kavga ile geçiyor. Onun bu rehaveti beni çok üzüyor. Durumu ailem de biliyor. Onlar bütün olanları bildikleri için eşime karşı biraz tavır aldılar son zamanlarda onu iğneleyecek bazı sözler sarfetmişler. Ben tabi bunları onaylamıyorum hatta duyunca çok üzüldüm. Bütün bunlar eşimi psikolojik olarak daha kötüye itti ama yine de onun hala üzerine düşenleri tam olarak yapmadığını görmek bir de üzerime yüklenen maddi sorumluluklar, bazı borçlarımız ve çocukların yeni başlayan dönemdeki eğitim masrafları beni çok yordu. Ailem aslında maddi yönden iyi durumda, yardım isteyelim diyorum ama eşim ben ölürüm yine onlardan destek almam diyor. Aramızda bir türlü bir ortak noktada buluşma olmuyor. O beni kendisine destek olmamakla suçluyor ama kendisi de bir şeyleri değiştirmeye çalışmıyor. Gerekiyorsa iş değiştir diyorum o da bu saatten ne yapayım diyor.

Efendim, biz aslında birbirimizle çok severek evlenmiştik ama maddi sorunlar ve eşimin duyarsızlığı, sorumsuzluğu benim de psikolojimi çok yıprattı ve bizi bu noktaya getirdi. Kendimi iyiniyeti suistimal ediliyor gibi hissetmeye başladım.

Sizce bu durumda ben haksız mıyım eşimi eleştirmekle? Bize tavsiyeleriniz neler olabilir?

Bilmiyorum ne kadar anlatabildim ama sizin beni anlayacağınızı umuyorum.

Sizden gelecek bütün önerileri dikkate alacağım inşallah. Lütfen bana bir baba gibi tavsiyelerde bulunun. Ama eşimin hataları varsa onları da bildirirseniz çok memnun olurum. O da sizi bir baba olarak görüyor çünkü. Cevabınızı dört gözle bekliyorum.

Hürmet eder, ellerinizden öperim.

Allah razı olsun.

Necibe Çamlıbel

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :