İyi akşamlar Sabri amca;

Bugün işyerinde okadar canım sıkıldı ki akşam size yazı yazmak istedim. Aslında anlatıp sizi üzmek hiç istemiyorum ama en güzel cevabı ve nasıl davranmam gerektiyle ilgili sözleri sizden duyabilirim diye düşündüğüm için yazmak istedim. Bugün işyerinde departman biraz karıştı; ilerleyen günlerde daha da karışacağa benziyor; dolayısıyla ben de gerilip bunalacağım. Size kısaca ne olduğunu anlatayım. Şirketteki o kız ve yine departmanda onun gibi olan bir diğer kadın ortalığı karıştırmaya ve insanları birbirine düşürmeye çalışıyor. Bugün o kızın arkadaşı olan o kadın, benim de çok güvenmesem de konuştuğum bir başka kızın özel maillerini ondan habersiz olarak okumuş, o maillerde o kızın başka departmandan bir çocukla yazışmaları varmış; o sevmediğim kötü kız ve pek çok insan aleyhinde yazılar varmış o yazılarda; benim aleyhimde bile ki ben hep o kıza da o yazıştığı çocuğa da iyi insanlar diyordum; benim aleyhimde bile yazmışlar; çok şaşırdım ve de üzüldüm. Bugün o kadın sahibinden izinsiz tüm o mailleri okuyup çıktısını aldı ve müdüre verdi; o diğer sevmediğim kız ve o kadın departmanda fıs-fıs devamlı konuştular; içime nasıl sıkıntılar girdiğini anlatamam Sabri amca. Devamlı bir dedikodu! İnsana iş yaptırmıyorlar; daha aylarca geçmez o kızla o kadının konuşmaları. Çok bunaldım, çok da üzüldüm bugün. O kızın yerine diye gelen o sevdiğim çocuk da üzüldüğümü anladı ve gitmiş müdürle konuşmuş; İlknur üzülüyor bu konuşmalardan, kız bugün bu dedikodulardan öyle üzüldü ki iş yapamadı öğleden sonra, uyarın isterseniz o kızla o kadını diye konuşmuş. Müdür de tam mesai çıkışında beni çağırdı, sen boşver, hiç takılma, rahat ol dedi bana. Adam gibi, konuşulabilecek bir tek o kızın yerine gelen o çocuk var; Allah ondan razı olsun. Bana gerçekten destek oluyor, beni anlıyor; hassas bir çocuk ve de iyiniyetli bir insan. Öyle ikiyüzlü ilişkilerin hakim olduğu bir ortamda konuşabildiğim tek insan o! Diğer herkes dedikodu yapmak istiyor; insanları birbirine düşürmek istiyor, birbirlerinin kuyusunu kazıyor. Bazen düşünüyorum nasıl olmuş da bukadar kötüniyetli, insanlardan nefret eden, bukadar sevgisiz, sevgiden uzak insan bir arada toplanmış diye; hayret ediyorum ve de üzülüyorum. Tabii ki böyle bir ortamda barınabilmek oldukça zor benim için ve üzüyor beni Sabri amca. Kimseyle konuşmak istemiyorum; fakat illa size bulaşmaya, sizi bulaştırmaya çalışıyorlar; yorum yapmaya, onların istedikleri gibi konuşmaya zorlamak istiyorlar. Bu da beni rahatsız ve huzursuz ediyor. O beni bir zamanlar çok üzen o kız şirketten gitmediği ya da çıkarılmadığı sürece şirkette huzur olması, insanların huzurla çalışması okadar zor ki! Hep insanların kötülüğünü istiyor, bir insanın mutsuzluğundan mutlu oluyor; herkesi herkese çekiştiriyor, herkesin hatasını bulmaya ve müdüre kötülemeye çalışıyor ve bundan öyle bir zevk alıyor ki aklım ve kalbim buna hayret ediyor ve beni üzüyor gördüklerim. Yarından itibaren işleri daha da karıştıracaklar, birilerini attırana kadar rahat etmeyecek o kızla o kadın! Bir tane kötü insan herkese bedel; aynı şeytan gibi! İnsanları kötüye yönlendirmeye çalışıyor ve ilginç olan, insanlara kendini öyle acındırıp kandırıyor ki insanlar da şeytanın peşinden gidiyorlar! Sizce ben nasıl davranmalıyım bu insanlara karşı? hiç konuşmamalımıyım? Ya da konuşsam bile çok mesafeli ve resmi mi olmalıyım? Ya da gayet doğal, hiçbirşey olmamış gibi mi davranmalıyım? Gerçekten artık bu insanlara nasıl davranmam gerektiğini bilemiyorum.

Sizin başınızı ağrıttıysam ve sizi üzdüysem çok üzgünüm; sakın üzülmeyin, inanın bunu hiç istemiyorum Sabri amca ama bugün okadar bunaldım ki dedikodulardan, konuşmalardan size yazmak istedim.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden çok öpüyorum. Sizi çok seviyorum.  

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :