Değerli Büyüğüm;

Sayın Leyla Hanımın, evladıyla ilgili verdiğiniz
cevabı okuyunca çok etkilendim, bir hakikati ne kadar güzel
belirtmişsiniz her zamanki gibi dedim ve duygularımı paylaşmak
istedim. Çocuklukta verilmeyen yada telaş, iş güç, çeşitli dertler
nedeniyle ebeveynler tarafından gösterilmeyen ilgi, şefkat, sevgi
çocuklar üzerinde ve dahi ilerki zamanlarında silinmeyecek izler
bırakıyor maalesef. Çünkü bunları ben kendimden biliyorum. Çocukken
ne zaman sıkıntılı bir halim olsa bunu hep içime atardım, bunun
neticesi fiziksel olarak midemde hep ağrı ve bulantı, ruhsal
olarakta korku, güvensizlik ve bunalım halleri olurdu. Ben Leyla
Hanımın evladını çok iyi anlıyorum. Onun yaptığı bir şımarıklık
değil , o sadece boşlukta kalmaktan, terk edilmekten korkuyor ve
bunun neticesi yapabileceği tek şeyi yapıp, avazı çıktığı kadar
bağırıp ağlayarak kendi durumuna, ıstırabına dikkat çekmek
istiyor. Hocam, sizin sözünüzün üzerine söz ilave etmekten edep
ettiğimi belirterek, sadece kendi duygularımı paylaşmak
istedim. Haddimi aştıysam özür diliyorum hürmetle ellerinizden
öpüyorum.

Müsaadenizle...