Amcacigim, Mesnevi'den okudugum ve beni etkileyen bazi satirlari asagiya aliyorum. Ozet olarak, biz ibadet ve itaat ederken de cok gunahkar hatta gizli kafir bile olabiliyormusuz. Eger oyleyse bir insanin kendisini tartmasi icin kriteri ne olacak? Neye bakarak yolunun dogru mu, yanlis mi oldugunu anlayacak? Elimizde surekli bizi uyanik tutacak sasmaz bir alet var mi? Selam eder, saygiyla ellerinizden operim. Kaya

Kendisini olgun sanansa, ululuk sahibi Tanri'ya, bu zanni yuzunden ucup ulasamaz. A sapik, olgunluk zannindan, vehminden daha beter birsey yoktur senin caninda. Senden bu kendini gorus gidinceye dek gonlunden, gozunden cok kanlar akar. [I, 3225-27] Tanri, utanci yuz batman agirliginda bir demir haline koymustur; nice kisiler, gorunmez baglarla baglanip kalmistir. Ululanmayla kafirlik, o yolu oyle bir baglamistir ki ululanan, kafir olan, acikca ah bile edemez. Tanri "Boyunlarina zincir vurduk, baslarini yukariya kaldirmislardir, indiremezler" dedi. O zincirler bizden disarida degil. [3252-4] Senin guzelin, asil guzelin yuzune engel; senin mursidin, asil mursidin sozunu dinlemene engel. Nice kafirler var ki din sevdasina dusmustur; fakat suna-buna karsi ululanmak, ad-san kaygisi, onlara baglidir. [I, 3257-8] Kendini goren, birinin sucunu gordu mu, icinde cehennemden bir alevdir, belirir. O ululanmaya da din gayreti adini takar; kendindeki o atese tapan nefsi gormez bile. Din gayretinin belirtisi bambaskadir; butun bir dunya o atesle yesermistir. [I, 3360-2] Nice kisiler vardir ki ibadet ederek yol azitmislardir; ibadetleriyle Tanri raziligina ulasmaya, sevap elde etmeye gonul vermislerdir. Oysa, bu gizli bir suctur; nice bulanik seyler vardir ki sen ariduru sanirsin. [I, 3397-8]

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :