Değerli hocam. Bilmem ki derdimi size nasıl anlatsam ama şimdiden anlatacaklarım ve soracaklarım için affınıza sığınıyorum. Bundan 3 yıl kadar önce üniversite son sınıftayken evli bir bayan arkadaşım izdivaç amacıyla beni eşinin bir arkadaşıyla görüştürmek istemiş, o beyfendi hakkında bilgiler vermiş ve beni o beyle görüşmeye ikna etmişti. Fakat sonrasında nasip olmadı ve o beyle hiç bir araya gelmedik. Lakin arkadaşım o beyfendiyi, imanını, yaşam şeklini o kadar güzel tasvir etti ki içimde tarifi zor hayranlık hisleriyle beraber bir muhabbet oluştu o zatı muhtereme karşı. Üniversiteyi bitirdiğimiz yıl tayinim başka bir şehre çıktı ve iki yıl kadar uzak bir şehirde öğretmenlik yaptım. Ama Allah şahit ki bir lahza olsun o beyfendi aklımdan çıkmadı. Ve arkadaşıma hiç bu konudan bahsetmedim ve bir şey de soramadım. Çok şükür bir kaç ay evvel tayinim İstanbul a çıktı ve arkadaşımla sık sık görüşme fırsatımız oldu. Bir muhabbet esnasında arkadaşım yine sıradan bir sebeple o beyfendiden bahsetti. Fakat ben bu konu hakkında konuşma cesaretini kendimde bulamadım. Biliyorum ki hiç bir şey sebepsiz değil, içime bu sevgiyi yerleştiren Rabbimin muhakkak bir bildiği var. Ama ben çok karşılıksız ve kendim haricinde kimsenin bilmediği bu sevgiden dolayı biraz hırpalanmaktayım. Hani mesnevide diyor ya 'Tohum toprakta gizli kaldığı müddetçe yeşerir.' Ben bu konuyu arkadaşıma açmaktan haya ediyorum. İzdivaç amacıyla benimle görüşmek isteyen herkesi geri çeviriyorum. Çünkü tüm benliğim o beyefendi ile dolu. Muhterem hocam siz ne yapmamı tavsiye edersiniz? Bu konuda bana yol göstermenize fazlasıyla muhtacım.

Değerli vaktinizi aldığım için tekrar tekrar özür diler, muhabbetle ellerinizden öperim. 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :