Size bir fikir danisacagim. Ben yurtdisinda buyuyup, unuversiteyi de ayni ulkede okuyup ve burada bir kac yil is deneyimine sahib olan, 26 yasinda bekar bir kulum. Ne yazik ki, bulundugum ulkenin sosyal ve ahlaki durumlari beni, gönlumu ve imanimi asiri derecede cok incitmekte; ya onlar'la olacagim, ve ya orlardan dislanmis olarak bir hayat gecirmem gerek. Tahsilim ve referanslarim Allah'a cok sukur cok iyi durumda, ulke degistirme imkanim var. 

Benim kararim ailemin bir zamanlar terk ettigi Turkiye'ye dönmek ve hayatimi orada gecirmek, sehir icin Istanbul'u dusunuyorum. Yanliz bir sorun hep karsima cikiyor. Her ne kadar bulundugum ulke'nin insanlari'nin ahlaki degerleri dusuk olsada, namuslu, caliskan, durust bir kisiliklere sahibler. Ne yazik ki, tecrubelerim turkler (ve Istanbul'da yasayanlar) hakkinda cok iyi seyler söylemiyor. Burada bir seyin altini cizmek isterim; tabiiki herkezi kastedmiyorum, fakat is dunyasinin insanlari genellikle duzembaz, iki yuzlu, hilekar oluyorlar. Ne yazik ki tecrubelerim bunlardan yana. 

Acaba benim Turkiye'ye dönme kararim, beni daha bir ucuruma mi surukleyecek? Ahlaki ve imani degerleri kazanmak ve guclendirmek yerine, iki yuzlu bir insan olarak mi cikacagim? Gönul gözumun hep acik olmasi icin Yarada'na hep dua ediyorum, beni Sirati Mustakim'e eristirmesi icin yalvariyorum. Ama dedigim gibi, insan kiminle yatarsa onunla kalkar, yagmur'dan kacarken doluya yakalanmiyayim? 

Kafam karisik. Baska ulkeye mi gitsem? Imami Gazali'nin dedigi gibi, bazen insanlar gönul kapilarini acmak ve ufuklarini genisletmek icin, dis seyahatlar yapmali; yanlizda ic degil....

Tekrar belirtmemde fayda oldugunu göruyorum. Her ulkenin insalari icinde bözguncular ve iyi insanlar mevcutdur. Yukaridaki terimlerim ile hic kimseyi rencide etmek istemem. Genelleme de yapmak istemiyorum. Umarim ne demek istedigimi anlatabilmisimdir. 

Saygi ile,

 

Yavuz